Steven begint heel af en toe kleine
woordjes te zeggen. Nee; Ja; Pappa; Mamma en natuurlijk Kietelen en
Toetje zijn woorden die we steeds vaker, op het juiste moment, horen
langskomen. Daarnaast is hij op het moment heel veel bezig met het
immiteren van klanken.
Tijdens de lunch vandaag zat ik hem
daar een beetje in uit te dagen.
Ik roep 'Haha' en hij roept 'Haha,
haha, haha'
Dan verander ik de klank en zeg 'Hoe
hoe'
Hij kijkt even vreemd zegt nog een keer
'Haha'
Dan zeg ik nog een keer 'Hoe hoe'
En dan lacht hij en zegt ook 'Hoe hoe'
Nienke lacht en roept 'Goed zo Steven!
Hoe hoe!'
Waarop Steven natuurlijk helemaal
enthousiast wordt: 'Hoe hoe, Hoe hoe, Hoe hoe!'
Dan vraag ik aan Nienke wat we dan
zullen zeggen.
Ze zegt 'Hi hi'
En meteen roept Steven 'Hi hi hi hi hi'
Dan besluit ik hem nog wat verder uit
te dagen en eens te kijken of hij zijn eigen naam al kan zeggen.
Dus ik roep 'Steven!'
Hij kijkt me aan, lacht en antwoordt:
'Ja!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten