Nienke, Steven en ik

Nienke, Steven en ik

woensdag 27 september 2017

Niks

Het is woensdagmiddag en ik heb vandaag Tosti's gemaakt voor de lunch. Steven is op de fiets in slaap gevallen toen we Nienke van school gingen halen en ligt languit op de bank te snurken, dus ik heb een lekker prive-momentje met Nienke. Terwijl we zitten te eten kletst ze honderduit. Dan pakt ze de ketchupfles en wijst met haar vinger langs de letters: 'K-e-t-sj-up daar staat ketchup.'

'Heel goed lieverd!' Dat ze het verkeerd gespeld heeft laat ik nog maar even achterwege, want ik vind het echt een hele prestatie van haar. Evengoed maak ik het noch wat moeilijker en ik wijs op het woord 'Classic' erboven: 'Wat staat daar?'
Dat was duidelijk een stukje te hoog gegrepen want ze slaat helemaal dicht. 'Dat is ook wel een moeilijke letter waarmee het begint, he lieverd.'
Maar als ik haar eenmaal voorbij de C geloodst heb lukt de rest verrassend goed: 'l-a-s-s-i-c' Zelfs de laatste c gaat goed!

Als ik haar heb geleerd hoe je het woord 'classic' uit moet spreken gaat het gesprek weer een andere kant op. Eerst over wat er op school gebeurd is, daarna over haar verjaardag die eraan zit te komen en dan over het verschil tussen leeg en vol. Als iets vol is zit er iets in, als het leeg is zit er niks in.


Plotseling wijst ze weer op de ketchupfles en zegt: 'Kijk pappa, als hier n-i-k-s zo staan, dan zat er niks in!'

woensdag 13 september 2017

Vannacht

Vanavond eten we Pasta met een Spinazie-a-la-creme saus. Meestal een favoriet bij de de kindjes, maar om onduidelijke redenen eten ze er allebei maar weinig van. Nienke vraag alweer de derde keer om wat te drinken. Meestal vinden we twee glazen wel genoeg maar omdat het eten wat zout is uitgevallen schenk ik haar nog maar een keer in, terwijl ik zeg: 'Wat zul jij moeten plassen vannacht!'


Ze reageert niet maar drinkt haar beker leeg, waarna ze toch nog maar een hapje neemt. Als even later Maartje en ik allebei ons tweede bord op hebben blijkt ze het toch gehoord te hebben. Ze kijkt ons aan en zegt: 'Wat zullen jullie moeten poepen vannacht!'

zaterdag 9 september 2017

Pyjama's inpakken

Maartje en ik gaan vandaag naar het huwelijk van vrienden in Amsterdam. Omdat het pas 's middags begint en tot diep in de nacht gaat duren brengen we de kinderen eerst naar mijn ouders. Als ze vanmorgen even lekker bij ons op bed komen zitten om samen wakker te worden vertellen we dit: ''Vanmiddag gaan we naar Opa en Oma in Apeldoorn. Dan blijven jullie daar slapen en gaan pappa en mamma naar een feest. Pappa en mamma blijven ook bij opa en oma slapen maar we komen pas diep in de nacht thuis.''

Ze zijn erg blij dat ze naar opa en oma gaan. Maar of ze hebben begrepen dat wij daar dus vanmiddag en vanavond niet zijn is niet helemaal duidelijk. Daar komt in elk geval geen enkele reactie op. Ook niet als ik het tijdens het ontbijt nog een keer zeg.

Na het ontbijt gaat Maartje Ronnie uitlaten en ga ik met de kindjes de tas inpakken. Boven op de slaapkamer haal ik de koffer tevoorschijn en zeg tegen ze: ''OK, gaan jullie eerst maar eens jullie pyjama's pakken.''
Enthousiast rennen ze naar hun slaapkamer en komen even later allebei keurig met hun eigen pyjama in de hand terug. Intussen ben ik die van ons aan het opvouwen.


Nienke ziet mij bezig en zegt: ''Goed zo pappa. Dit zijn onze pyjama's voor straks na het eten als opa en oma ons in bed leggen. En dat zijn die van jullie voor als jullie midden in de nacht daar thuiskomen!''

woensdag 6 september 2017

Tovenaarsboek

Steven heeft voor veel boeken zijn eigen titels bedacht. Het fotoboek 'Op de Boerderij' noemt hij bijvoorbeeld het 'Tractorboek', 'Het letterwinkeltje' is 'Opa Brom' en het platenboek 'Nederland' is 'Treinen zoeken'.
Ik vind het altijd erg leuk om te achterhalen welk boek hij nou weer bedoelt als hij weer eens met een nieuwe titel aan komt zetten. Meestal is dat vrij simpel omdat hij het de laatste dagen vaker uit de kast heeft gepakt. Maar soms kom ik er zo snel niet achter.

Zo vraagt hij de laatste dagen regelmatig 'Pappa, wil je mij Tovenaarboek voorlezen?' Al twee dagen lang heb ik geen idee wat hij bedoelt. En hoe vaak ik de boekenkast ook afscan, ik zie geen boek wat aan deze beschrijving zou kunnen voldoen. Als ik hem vraag wat hij bedoelt draait hij verlegen met zijn heupen en friemelt hij wat aan zijn trui, waarna hij zachtjes nog een keer zegt 'Tovenaarboek.' Alsof hij weet dat als hij het aanwijst mijn antwoord toch 'Nee' zal zijn.

Maar, toen ik vanochtend na het Ronnie uitlaten lekker even op de bank ging zitten met een kop koffie en hij onmiddellijk weer om het Tovenaarboek kwam vragen, besloot ik door te zetten. Dat bleek echter niet eens nodig te zijn, want hij had duidelijk ook besloten dat het nu of nooit was.

Dus toen ik hem vroeg wat hij bedoelde wees hij op het kastje naast de bank. Daar bovenop lag het boek dat ik op het moment aan het lezen ben. Vorige week uit de bibliotheek gehaald: Harry Potter and the Halfblood Prince. Met op de kaft het bibliotheeksymbool voor sprookjesfiguren: een tovenaarshoed.