Wegbrengen

Het is maandagochtend en Maartje is vrij. Zoals meestal brengt zij vandaag daarom Nienke naar school en blijft Steven bij mij achter. En net zoals meestal is hij een beetje in de war zodra ze weg zijn. Hij vind Nienke wegbrengen en ophalen altijd een van de hoogtepunten van de dag en vind het nooit leuk als hij niet mee mag.

Hij loopt een beetje verdwaasd rond 'Waar is mamma nou?'

De eerste keer leg ik het hem uit: 'Mamma is Nienke aan het wegbrengen lieverd.'

De tweede keer leg ik het hem opnieuw uit.

Maar bij de derde keer besluit ik het aan hem over te laten: 'Nou Steven vertel het eens, waar is mamma dan?'

Hij is even stil en kijkt me even verwonderd aan, alsof hij schrikt dat ik een beroep doe op zijn eigen intelligentie. Dan fleurt zijn gezicht op en zegt hij: 'Nienke wegbrengen!'

Als hij twee minuten later weer vraagt 'Waar is mamma nou?' stel ik opnieuw de wedervraag: 'Nou, waar is mamma ook al weer?

'Nienke wegbrengen!'

'En pappa, waar is pappa?' Hij kijkt me opnieuw verwonderd aan, dan begint hij te stralen: 'Hier!'

'Goed zo! En waar is Steven?'

'Ook hier!'

'Ook hier, goed zo! En waar is Ronnie?'

'Boven!'

Ik kijk onder de tafel, waar Ronnie ligt en zeg: 'Oh ja? Kijk nog eens goed...'

'Daar!'

'Precies! En waar is Nienke dan?'

Opnieuw is het even stil, dan zegt hij: 'Mamma wegbrengen!'

Een kind van de 21e eeuw

Nienke zit met een speelgoed telefoon te spelen:

'Ik ga een berichtje naar mamma typen, pappa!'

Ze tikt met haar vingers over het scherm alsof ze nooit anders gedaan heeft en verteld hardop wat ze aan het schrijven is: 'Lieve mamma, jij bent aan het werk en ik ben thuis met pappa en Ronnie en Steven. Kijk maar, hier is een foto van pappa.'

Ze loopt naar mij toe, draait de telefoon een kwartslag in haar hand: 'Lachen, pappa!'

Ze veegt met haar vinger over het scherm. 'Nee, die is niet mooi. Oh ja die wel! Welke vind jij het mooiste pappa?'

Ze draait de telefoon om met het scherm naar mij toe. Ik zie alleen maar een plaatje van Lightning McQueen, maar speel uiteraard het spelletje mee: 'Ik vind die eerste wel heel mooi!'

Dan loopt ze naar Steven: 'En hier is een foto van Steven die met de duplo aan het spelen is. Lachen Steven!' Steven kijkt even verward op en gaat dan weer lekker verder met de duplo.

En tot slot is ook Ronnie aan de beurt: 'Lachen, Ronnie' Ronnie trekt zich nergens iets van aan en blijft rustig onder de tafel liggen.

'Zo, nu ga ik het versturen hoor pappa!'

'En daarna ga ik nog een berichtje typen voor jullie voor vanavond, als ik al in bed lig. Dan krijgen jullie een welterusten berichtje van mij.'

Kleuren?

Steven is flink aan het oefenen met kleuren, cijfers en letters. Steeds vaker gaat dat heel goed. Vanochtend verbaasde hij mij bijvoorbeeld door op het schoolplein naar de 3 op het hinkelpad te lopen en te zeggen 'dat is een drie pappa!'

Maar net zo vaak maakt hij er een potje van. Zo liep hij daarnet naar de spiegel op de slaapkamer. Deze heeft een rand met allemaal vierkantjes in verschillende kleuren. Hij begon heel goed. Met zijn vingertje wees hij een blauw vakje aan en daarna een groene: 'blauw, groen'

Maar daarna wees hij de rode aan: 'vier'

En toen was het hek van de dam: 'blauw, groen, vier, wit, S, negen, paars, drie, geel, tien!'