tag:blogger.com,1999:blog-76420510123664611452024-03-13T21:28:27.557+01:00HuispappablogOmdat het me niet gelukt is werk te vinden ben ik als vanzelf in het huisvaderschap gerold. En ik vind het fantastisch! Daarom wil ik al mijn ervaringen graag met mijn lezers delen. Mijn naam is Hylke ter Bals (geboren 1976), getrouwd met Maartje (geboren 1985) en huisvader van Nienke (oktober 2012) en Steven (januari 2015) en van onze hond Ronnie. Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.comBlogger92125tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-63023960397014645802017-10-13T10:54:00.002+02:002017-10-13T10:54:36.076+02:00Handschoentjes<div style="margin-bottom: 0cm;">
Mijn moeder is goed in naaien. Ze maakt
regelmatig nieuwe kleertjes voor de kinderen: Broekjes, shirtjes,
rokjes. De kinderen zijn er dol op. Maartje en ik trouwens ook. Ook
verstelt ze regelmatig kleren, of dicht ze een gaatje in een maillot
als Nienke weer eens gevallen is. Afgelopen weekend heeft ze zelfs
twee van Steven's knuffels gerepareerd waar gaten in zaten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Kortom, onze kinderen hebben een echte
Naai-Oma. Ik heb zelfs wel eens, op de vraag van een moeder waar ik
die leuke kleertjes toch altijd vandaan haalde, geantwoord: 'Bij
Naai-Atelier Oma in Apeldoorn.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanochtend bleek duidelijk dat de
kinderen dit ook heel goed doorhebben. Hoewel er mooi warm voorspeld
werd voor de middag, was het een koude ochtend en voor het eerst had
ik het gevoel dat we handschoenen aan moesten. Voor Nienke en mij had
ik recent al nieuwe gekocht, dus Nienke deed ze met veel enthousiasme
aan.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Voor Steven had ik een oud stel van
zolder gehaald om te kijken of die nog pasten. Dat deden ze, maar er
zat wel een gaatje in de rechterduim. Hij bekeek het eens, stak zijn
andere duim erdoor en zei: 'Dan moeten we even wachten totdat oma er
is en dan worden ze vanzelf gemaakt!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-63002108349657862732017-10-03T09:34:00.001+02:002017-10-03T09:34:02.465+02:00Leren spugen<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke wordt bijna vijf. Natuurlijk
betekent dit veel gestuiter in de aanloop naar haar feest volgende
week. Maar er zijn ook andere dingen die nu gaan gebeuren.
Bijvoorbeeld dat ze binnenkort tanden gaat wisselen. We hebben haar
al verteld dat het binnenkort kan gaan gebeuren dat haar tanden los
gaan zitten en dat ze dan grote mensen tanden krijgt. Ze neemt het
allemaal voor waar aan. We zijn haar ook aan het leren om tijdens het
tanden poetsen de tandpasta niet meer in te slikken, maar uit te
spugen. En dat valt nog niks niet mee. Ze heeft altijd moeite gehad
met de aansturing van haar mond, we hebben daar zelfs medische hulp
voor nodig gehad.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De eerste keer dat ik haar vroeg om het
uit te spugen boog ze enthousiast over de wasbak en maakte een mooie
'P' geluidje, als een ontkurkte wijnfles. Er kwam niks uit haar mond,
tot haar grote verdriet. Daarna zijn we het stapje voor stapje aan
gaan pakken. Inmiddels zijn we zo ver dat ze geen 'P' maar een 'T'
doet, waardoor er af en toe een klein druppeltje tandpasta in de
wasbak komt.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het grote probleem zit hem echter in
het feit dat ze alles blijft inslikken. Ze lijkt zich dit wel te
realiseren, maar weet nog niet hoe ze het tegen moet houden.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Totdat ze vanochtend tijdens het
ontbijt ineens begon over hoe eten in je buik komt: 'Want er zit een
gaatje achter in je mond en daar zit een apparaatje in en dat zorgt
ervoor dat het eten uit je mond naar je buik gaat.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Wij hebben haar dit nog nooit verteld
dus het zal wel een keer ter sprake zijn gekomen op school.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen we even later gingen tanden
poetsen bedacht ik dat ik het goed kon gebruiken. Ik schonk een
bekertje water in en vertelde dat we eerst gingen oefenen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Neem maar een slokje water en probeer
het uit te spugen zonder te slikken.'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En heel voorzichtig legde ik mijn
vinger op haar keel. Ze nam een slokje en ik voelde haar
strottenhoofd onmiddellijk bewegen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze keek me verrast aan en ik zei: 'Voel
je dat? Daar onder mijn vinger? Dat is dat apparaatje achter in je
mond waar je het net over had. Het enige wat je hoeft te doen is dat
apparaatje uit te zetten en dan gaat het met dat uitspugen helemaal
lukken!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Maar ik weet niet waar het uitknopje
zit, pappa!' Riep ze in paniek.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Nee, dat snap ik meisje, maar dat gaan
we de komende tijd gewoon samen opzoeken. Elke dag even oefenen
totdat je hem hebt gevonden.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En ik ging door met haar tanden te
poetsen. Toen haar mond overstroomde van de tandpasta zei ik:
'Spugen!'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En er kwam een hele grote klodder
tandpasta in de wasbak!
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke werd zo trots dat ze na het
tanden poetsen honderduit vertelde over het apparaatje en het
uitspugen van de tandpasta.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Terwijl ik Steven zijn tanden aan het
poetsen was kwam ze bij me staan en zei: 'Maar Steven hoeft dat
allemaal nog niet te leren, he pappa? Want Steven is nog niet bijna
vijf. Maar als hij wel bijna vijf is moet hij het wel leren want dan
krijgt hij ook spuugtanden!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-9871118136249623342017-09-27T16:45:00.001+02:002017-09-27T16:45:33.915+02:00Niks<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het is woensdagmiddag en ik heb vandaag
Tosti's gemaakt voor de lunch. Steven is op de fiets in slaap
gevallen toen we Nienke van school gingen halen en ligt languit op de
bank te snurken, dus ik heb een lekker prive-momentje met Nienke.
Terwijl we zitten te eten kletst ze honderduit. Dan pakt ze de
ketchupfles en wijst met haar vinger langs de letters: 'K-e-t-sj-up
daar staat ketchup.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Heel goed lieverd!' Dat ze het
verkeerd gespeld heeft laat ik nog maar even achterwege, want ik vind
het echt een hele prestatie van haar. Evengoed maak ik het noch wat
moeilijker en ik wijs op het woord 'Classic' erboven: 'Wat staat
daar?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dat was duidelijk een stukje te hoog
gegrepen want ze slaat helemaal dicht. 'Dat is ook wel een moeilijke
letter waarmee het begint, he lieverd.'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar als ik haar eenmaal voorbij de C
geloodst heb lukt de rest verrassend goed: 'l-a-s-s-i-c' Zelfs de
laatste c gaat goed!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Als ik haar heb geleerd hoe je het
woord 'classic' uit moet spreken gaat het gesprek weer een andere
kant op. Eerst over wat er op school gebeurd is, daarna over haar
verjaardag die eraan zit te komen en dan over het verschil tussen
leeg en vol. Als iets vol is zit er iets in, als het leeg is zit er
niks in.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Plotseling wijst ze weer op de
ketchupfles en zegt: 'Kijk pappa, als hier n-i-k-s zo staan, dan zat
er niks in!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-24154916549237896982017-09-13T18:21:00.001+02:002017-09-13T18:21:56.186+02:00Vannacht<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanavond eten we Pasta met een
Spinazie-a-la-creme saus. Meestal een favoriet bij de de kindjes,
maar om onduidelijke redenen eten ze er allebei maar weinig van.
Nienke vraag alweer de derde keer om wat te drinken. Meestal vinden
we twee glazen wel genoeg maar omdat het eten wat zout is uitgevallen
schenk ik haar nog maar een keer in, terwijl ik zeg: 'Wat zul jij
moeten plassen vannacht!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze reageert niet maar drinkt haar beker
leeg, waarna ze toch nog maar een hapje neemt. Als even later Maartje
en ik allebei ons tweede bord op hebben blijkt ze het toch gehoord te
hebben. Ze kijkt ons aan en zegt: 'Wat zullen jullie moeten poepen
vannacht!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-81999298432411500802017-09-09T10:05:00.001+02:002017-09-09T10:05:54.915+02:00Pyjama's inpakken<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maartje en ik gaan vandaag naar het
huwelijk van vrienden in Amsterdam. Omdat het pas 's middags begint
en tot diep in de nacht gaat duren brengen we de kinderen eerst naar
mijn ouders. Als ze vanmorgen even lekker bij ons op bed komen zitten
om samen wakker te worden vertellen we dit: ''Vanmiddag gaan we naar
Opa en Oma in Apeldoorn. Dan blijven jullie daar slapen en gaan pappa
en mamma naar een feest. Pappa en mamma blijven ook bij opa en oma
slapen maar we komen pas diep in de nacht thuis.''
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze zijn erg blij dat ze naar opa en oma
gaan. Maar of ze hebben begrepen dat wij daar dus vanmiddag en
vanavond niet zijn is niet helemaal duidelijk. Daar komt in elk geval
geen enkele reactie op. Ook niet als ik het tijdens het ontbijt nog
een keer zeg.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Na het ontbijt gaat Maartje Ronnie
uitlaten en ga ik met de kindjes de tas inpakken. Boven op de
slaapkamer haal ik de koffer tevoorschijn en zeg tegen ze: ''OK, gaan
jullie eerst maar eens jullie pyjama's pakken.''</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Enthousiast rennen ze naar hun
slaapkamer en komen even later allebei keurig met hun eigen pyjama in
de hand terug. Intussen ben ik die van ons aan het opvouwen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke ziet mij bezig en zegt: ''Goed
zo pappa. Dit zijn onze pyjama's voor straks na het eten als opa en
oma ons in bed leggen. En dat zijn die van jullie voor als jullie
midden in de nacht daar thuiskomen!''</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-45712908177767689822017-09-06T10:03:00.002+02:002017-09-06T10:03:16.607+02:00Tovenaarsboek<div style="margin-bottom: 0cm;">
Steven heeft voor veel boeken zijn
eigen titels bedacht. Het fotoboek 'Op de Boerderij' noemt hij
bijvoorbeeld het 'Tractorboek', 'Het letterwinkeltje' is 'Opa Brom'
en het platenboek 'Nederland' is 'Treinen zoeken'.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik vind het altijd erg leuk om te
achterhalen welk boek hij nou weer bedoelt als hij weer eens met een
nieuwe titel aan komt zetten. Meestal is dat vrij simpel omdat hij
het de laatste dagen vaker uit de kast heeft gepakt. Maar soms kom ik
er zo snel niet achter.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Zo vraagt hij de laatste dagen
regelmatig 'Pappa, wil je mij Tovenaarboek voorlezen?' Al twee dagen
lang heb ik geen idee wat hij bedoelt. En hoe vaak ik de boekenkast
ook afscan, ik zie geen boek wat aan deze beschrijving zou kunnen
voldoen. Als ik hem vraag wat hij bedoelt draait hij verlegen met
zijn heupen en friemelt hij wat aan zijn trui, waarna hij zachtjes
nog een keer zegt 'Tovenaarboek.' Alsof hij weet dat als hij het
aanwijst mijn antwoord toch 'Nee' zal zijn.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar, toen ik vanochtend na het Ronnie
uitlaten lekker even op de bank ging zitten met een kop koffie en hij
onmiddellijk weer om het Tovenaarboek kwam vragen, besloot ik door te
zetten. Dat bleek echter niet eens nodig te zijn, want hij had
duidelijk ook besloten dat het nu of nooit was.
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dus toen ik hem vroeg wat hij bedoelde
wees hij op het kastje naast de bank. Daar bovenop lag het boek dat
ik op het moment aan het lezen ben. Vorige week uit de bibliotheek
gehaald: Harry Potter and the Halfblood Prince. Met op de kaft het
bibliotheeksymbool voor sprookjesfiguren: een tovenaarshoed.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-1075663933233904642017-06-19T16:10:00.002+02:002017-06-19T16:10:26.905+02:00Wegbrengen<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het is maandagochtend en Maartje is
vrij. Zoals meestal brengt zij vandaag daarom Nienke naar school en
blijft Steven bij mij achter. En net zoals meestal is hij een beetje
in de war zodra ze weg zijn. Hij vind Nienke wegbrengen en ophalen
altijd een van de hoogtepunten van de dag en vind het nooit leuk als
hij niet mee mag.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij loopt een beetje verdwaasd rond
'Waar is mamma nou?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De eerste keer leg ik het hem uit:
'Mamma is Nienke aan het wegbrengen lieverd.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De tweede keer leg ik het hem opnieuw
uit.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar bij de derde keer besluit ik het
aan hem over te laten: 'Nou Steven vertel het eens, waar is mamma
dan?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij is even stil en kijkt me even
verwonderd aan, alsof hij schrikt dat ik een beroep doe op zijn eigen
intelligentie. Dan fleurt zijn gezicht op en zegt hij: 'Nienke
wegbrengen!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Als hij twee minuten later weer vraagt
'Waar is mamma nou?' stel ik opnieuw de wedervraag: 'Nou, waar is
mamma ook al weer?</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Nienke wegbrengen!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'En pappa, waar is pappa?' Hij kijkt me
opnieuw verwonderd aan, dan begint hij te stralen: 'Hier!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Goed zo! En waar is Steven?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ook hier!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ook hier, goed zo! En waar is Ronnie?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Boven!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik kijk onder de tafel, waar Ronnie
ligt en zeg: 'Oh ja? Kijk nog eens goed...'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Daar!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Precies! En waar is Nienke dan?'</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Opnieuw is het even stil, dan zegt hij:
'Mamma wegbrengen!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-23186685693940284922017-06-15T12:58:00.002+02:002017-06-15T12:58:25.269+02:00Een kind van de 21e eeuw<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke zit met een speelgoed telefoon
te spelen:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ik ga een berichtje naar mamma typen,
pappa!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze tikt met haar vingers over het
scherm alsof ze nooit anders gedaan heeft en verteld hardop wat ze
aan het schrijven is: 'Lieve mamma, jij bent aan het werk en ik ben
thuis met pappa en Ronnie en Steven. Kijk maar, hier is een foto van
pappa.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze loopt naar mij toe, draait de
telefoon een kwartslag in haar hand: 'Lachen, pappa!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze veegt met haar vinger over het
scherm. 'Nee, die is niet mooi. Oh ja die wel! Welke vind jij het
mooiste pappa?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze draait de telefoon om met het scherm
naar mij toe. Ik zie alleen maar een plaatje van Lightning McQueen,
maar speel uiteraard het spelletje mee: 'Ik vind die eerste wel heel
mooi!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan loopt ze naar Steven: 'En hier is
een foto van Steven die met de duplo aan het spelen is. Lachen
Steven!' Steven kijkt even verward op en gaat dan weer lekker verder
met de duplo.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En tot slot is ook Ronnie aan de beurt:
'Lachen, Ronnie' Ronnie trekt zich nergens iets van aan en blijft
rustig onder de tafel liggen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Zo, nu ga ik het versturen hoor
pappa!'</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'En daarna ga ik nog een berichtje
typen voor jullie voor vanavond, als ik al in bed lig. Dan krijgen
jullie een welterusten berichtje van mij.'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-18691967044965045862017-06-09T09:16:00.001+02:002017-06-09T09:16:44.942+02:00Kleuren? <p dir="ltr">Steven is flink aan het oefenen met kleuren, cijfers en letters. Steeds vaker gaat dat heel goed. Vanochtend verbaasde hij mij bijvoorbeeld door op het schoolplein naar de 3 op het hinkelpad te lopen en te zeggen 'dat is een drie pappa!'</p>
<p dir="ltr">Maar net zo vaak maakt hij er een potje van. Zo liep hij daarnet naar de spiegel op de slaapkamer. Deze heeft een rand met allemaal vierkantjes in verschillende kleuren. Hij begon heel goed. Met zijn vingertje wees hij een blauw vakje aan en daarna een groene: 'blauw, groen'</p>
<p dir="ltr">Maar daarna wees hij de rode aan: 'vier'</p>
<p dir="ltr">En toen was het hek van de dam: 'blauw, groen, vier, wit, S, negen, paars, drie, geel, tien!'</p>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-5422146556114612572017-05-22T09:17:00.002+02:002017-05-22T09:17:58.316+02:00Open brief aan een anonieme buurman of -vrouw<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het leek zo'n mooie dag te worden.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De laatste weken ging het niet goed met
me. Ik had veel last van vermoeidheidsklachten, waar de huisarts geen
verklaring voor kon vinden. Steven kostte mij veel energie,
gedeeltelijk door een langdurige buikgriep maar vooral omdat hij als
2-jarige heel erg zijn grenzen opzocht. En Nienke fietste daar
vrolijk tussendoor maar ik kon aan haar voelen dat ze meer aandacht
wilde dan ik kon geven. Dat baarde mij zorgen, waardoor ik natuurlijk
alleen maar nog vermoeider werd.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar afgelopen weekeind zijn we lekker
met zijn allen naar een bungalowpark geweest en dat heeft ons
duidelijk goed gedaan. Deze dinsdagochtend voelde ik me echt weer
helemaal lekker en ik had er zin in: De kindjes hadden goed met
elkaar gespeeld zonder ruzie te maken, of op een negatieve manier om
aandacht te vragen. Nu zat Nienke op school, Steven op de
peuterspeelzaal en ik had mijzelf nog wat extra rust gegund, zodat ik
er die middag helemaal tegen zou kunnen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ja, het leek eindelijk weer de goede
kant op te gaan.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tot de deurbel ging.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daar stond de wijkagent met iemand van
het wijteam voor gezinszorg.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Of ze even binnen mochten komen om te
praten.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Er waren signalen gekomen vanuit de
buurt over dat ik te hard naar de kinderen zou schreeuwen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Je hebt geen idee wat voor een klap in
het gezicht dat is. De afgelopen vier-en-een-half jaar heb ik alles
opgegeven om voor mijn kinderen te zorgen. Hobby's schieten er een
voor een bij in. Zelfs deze week nog heb ik mijn koor opgezegd omdat
het me meer energie kost dan het opbrengt. En zo kan ik nog vele
voorbeelden geven, allemaal omdat ik er voor de kinderen wil zijn, om
hen een liefdevolle, mooie en veilige omgeving te bieden waarin ze
zich kunnen ontplooien.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En dan krijg ik dit in mijn gezicht
geworpen. Een hele wereld stort in elkaar.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Moeten we ons zorgen maken?' Vroeg de
wijkagent. En ik wist het echt even niet meer. Ik ben ongelooflijk
trots op wat ik doe: Ik krijg van heel veel verschillende kanten
complimenten over hoe ik mijzelf als man staande weet te houden in
een rol die traditioneel door vrouwen wordt uitgevoerd. Maar Maartje
en ik voelden de laatste weken dat het dreigde te ontsporen. Door die
aanhoudende vermoeidheid merkten we dat ik steeds vaker kortaf naar
de kinderen was en, inderdaad, ook regelmatig mijn stem verhief.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar is het zorgwekkend?
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Wij denken van niet.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En dat heb ik dus ook geantwoord.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar inmiddels was het kwaad wel
geschied.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Er is kennelijk iemand in de buurt die
zich zorgen maakt om mijn kinderen. Bravo! Buitengewoon
lovenswaardig. En dat meen ik.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Zorgen om je naasten, de overheid
probeert dit al jaren te stimuleren omdat het te weinig gebeurt.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar waarom, onbekende buurman of
buurvrouw, waarom ben je niet gewoon even naar mij toegekomen? Of,
als je bang bent dat ik inderdaad agressief ben, (en ik kan je
verzekeren dat ik nog nooit in mijn leven iemand heb kwaad gedaan!)
vraag het dan aan mijn vrouw. Neem om mijn part nog een stel buren
mee zodat je je veilig voelt.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Waarom moest je nou toch de politie
inschakelen? Op deze manier heb je met een telefoontje mijn hele
positieve zelfbeeld onderuit geholpen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Je realiseert het je misschien niet,
beste onbekende buurman of buurvrouw, maar als huisvader ben ik
CONTINU op mijn hoede. Op mijn hoede omdat het maatschappelijke beeld
nog steeds is dat mannen kinderen mishandelen en vrouwen niet. Op
mijn hoede omdat ik nog altijd regelmatig gefronste wenkbrauwen zie
(denkbeeldig of niet) als ik mijn dochter in de armen neem en een
zoen op de wang geef.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Als Nienke weer eens een blauwe plek
heeft nadat ze gevallen is, ben ik bang dat er een agent voor de deur
staat die vraagt of ik mijn kinderen sla.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Die agent heb jij nu naar mij
toegestuurd, onbekende buurman en dat zelfs zonder überhaupt te
controleren of er sprake was van blauwe plekken of erger. Gewoon
meteen de telefoon gepakt. Vanuit een heel goed bedoeld gevoel van
zorg over mijn kinderen heb je een actie gedaan waarvan ik had gewild
dat je die beter doordacht had. Want geloof me, een agent voor je
deur is geen fijn gevoel. Het is een klap in mijn gezicht en een
stomp in mijn maag. Het heeft mij geraakt in de kern van mijn bestaan
als huisvader.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De vraag is nu: Had je gelijk? Ben ik
inderdaad te agressief naar mijn kinderen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik nodig je bij deze van harte uit om
te komen doen wat je al veel eerder had moeten doen: Kom eens bij ons
langs om te zien met hoeveel liefde en zorg ik 10 keer achter elkaar
'De Vijf Brandweermannetjes' voorlees aan Steven, met hoeveel pret ik
met Nienke's knuffel overgooi en hoe vaak ik mijn hond Ronnie
knuffel. Hoe ik speeltuintjes afloop met ze, en als het slecht weer
is speeltuintjes bouw van blokken zodat de legopoppetjes kunnen
glijden. Hoe ik verftekeningen op de kachel leg en snottebellen veeg;
Hoe ik blaasbloemen pluk en takken gooi; Hoe ik speelgoedijsjes eet
en speelgoedkadootjes openmaak.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ja, ik verhef daarbij regelmatig mijn
stem als er een regel wordt overtreden. Maar niet nadat ik eerst
meermalen heb gewaarschuwd; Pas als de maat echt vol is. Misschien
schreeuw ik dan harder dan jij goed vindt, dat kan. Ik laat het aan
jou over dat te beoordelen.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daarnaast nodig ik je van harte uit om
mijn blogs op deze site en op mijn eigen blogpagina
huispappa.blogspot.nl te lezen, waarvan al mijn volgers zeggen dat de
liefde voor mijn kinderen van het scherm afspat bij het lezen ervan.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En als je dan nog altijd denkt dat ik
het niet goed doe, dan wil ik heel graag met je in gesprek over hoe
het beter kan. Dan luister ik naar je adviezen zoals ik ook hoop dat
jij naar mijn advies aan jou in deze brief luistert: Maak je je
zorgen om iemands gedrag, spreek hem er dan op aan, hou het
persoonlijk in plaats van er meteen een issue van te maken bij een
onpersoonlijke instantie.
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Want misschien is de enorme onzekerheid
waarin ik nu terecht ben gekomen, door dit onverwachtse bezoek van de
wijkagent, wel veel slechter voor de kinderen dan het feit dat ik ze
regelmatig met stemverheffing corrigeer.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-7960330165792625572017-05-11T07:39:00.001+02:002017-05-11T07:39:17.678+02:00Voornaam<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke is de laatste weken gefascineerd
door het begrip rijmen. Hoe het begonnen is, weet ik niet maar ze
begon ineens te vragen of dingen rijmen. In het begin snapte ze er
nog niet veel van, dan riep ze bijvoorbeeld: 'Pappa, pan en boot
rijmen op elkaar.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik ben er elke keer heel serieus op
ingegaan en heb geprobeerd uit te leggen waarom het woordpaar dat ze
noemde wel of niet rijmt.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dat valt nog niks niet mee om zo'n
abstract begrip uit te leggen aan een vierjarige. Maar als Nienke
iets echt wil leren dan staat ze er ook voor open en rust ze niet
voordat ze het snapt, is mijn ervaring.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Zo hadden we het op een gegeven moment
over het hebben van een hobby en ineens zei ze 'He pappa, hobby rijmt
op Flappie.' (Dat is haar knuffel)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja dat lijkt wel een beetje te rijmen
he meisje? Toch noemen we dat geen rijm, want het zijn alleen de ie
klanken die rijmen. En meestal moet er nog niet iets meer rijmen,
zoals bijvoorbeeld happie en Flappie.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Oh, dus happie en Flappie rijmen wel!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Precies. En hoor je hoe dat net iets
anders klinkt dan hobby en Flappie?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Stapje voor stapje begon ze het te
begrijpen en de laatste dagen roept ze steeds vaker kloppende
woordparen, als zon en balkon; tas en glas enzovoorts.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanochtend zaten we te ontbijten en ik
vroeg haar wat ze op haar meeneem boterhammen voor school wilde
hebben. 'Jam en pindakaas en smeerkaas pappa.'</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen was het even stil waarna ze zei:
'En pindakaas en smeerkaas rijmen pappa. Want ze eindigen allebei op
kaas, ze hebben alleen een andere voornaam!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-55410722841066158182017-05-02T14:19:00.001+02:002017-05-02T17:41:08.794+02:00In heel Europa<div style="margin-bottom: 0cm;">
Onze kinderen hebben gelukkig alle vier
hun grootouders nog. In Apeldoorn wonen opa Maarten en oma Lida en in
Bergen op Zoom wonen opa Ton en oma Brigitte. We zien ze alle vier
regelmatig en de kinderen beginnen een steeds sterkere band met ze op
te bouwen en daar ben ik heel blij mee.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Met name de oma's zijn alle twee dol op
liedjes zingen met de kinderen. En het leuke is dat ze heel
verschillend repertoire hebben. Zo noemt Nienke 'heb je wel gehoord van
de holle bolle wagen' een oma-Lida-liedje, terwijl 'klein klein
kleutertje' een oma-Brigitte-liedje is.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze heeft een geheugen als een olifant
en kent alle liedjes uit het hoofd.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Gister was ze 'mijn opa' aan het
zingen, wat weer een typisch oma-Brigitte-liedje is. Ze zingt het al
geruime tijd heel graag en sluit dan meestal af door te roepen 'En ik
heb twee oude opa's, pappa!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar gisteren ging ze ineens met een
zelf verzonnen tekst en melodie verder:</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'In heel Europa, mijn oude opa, nergens
zo iemand als hij. Behalve dan in Apeldoorn, want daar woont mijn opa
Maarten en die is net zo lief als mijn opa Ton en hij woont daar met
mijn oma Lida en die is net zo lief als mijn oma Brigitte.'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-61430238441177451512017-04-12T14:12:00.003+02:002017-04-12T14:12:34.179+02:00Eendjes en visjes<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Pappa, boekje lezen?' Het is het einde
van de middag en Steven verveelt zich een beetje. We moeten nog even
wachten totdat mamma thuiskomt en meestal loopt hij op dit tijdstip
van de dag wel een beetje met zijn ziel onder de arm. Dit is dan een
van zijn standaardvragen. Hij is dol op boekjes lezen. Meestal heb ik
echter geen tijd, omdat ik druk bezig ben in de keuken. Vandaag heb
ik gelukkig een ovenschotel en heb ik dus even de tijd nadat ik hem
in de oven heb gezet.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Wil je een boekje lezen? Dat is goed
mannetje, zoek er maar een uit.' Meestal pakt hij dan de 5
brandweermannetjes, of een plaatjesboek met veel auto's, of een
andere favoriet. Maar vandaag komt hij aanzetten met een boek met
kinderliedjes dat we in geen tijden meer gelezen hebben. De
bijbehorende cd draai ik wel geregeld, dus ik besluit om het niet
voor te lezen maar om de liedjes samen te gaan zingen. Ik verwacht
dat hij ze wel zal kennen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik trek hem op schoot, sla het boekje
open en zeg: 'Kijk Steven, dit is een boek met allemaal liedjes en
bij elk liedje staat een plaatje. Hier op het eerste plaatje staan
allemaal eendjes, welk liedje zou dat zijn?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En zonder een moment van aarzeling
begint hij te zingen: 'Alle eendjes zemmen in de wate, faldradiere
faldralda da da'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Uiteraard zing ik enthousiast mee.
'Goed zo Steven! Dat was inderdaad het liedje van alle eendjes
zwemmen in het water.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik sla de bladzijde om en daar staat
Visje, Visje in het Water. Ik wijs op de vissen en zeg: 'Welk liedje
denk je dat dit is, Steven, met vissen?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En opnieuw begint hij zonder een moment
van aarzeling te zingen:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Alle visjes zemmen in de wate,
faldradiere faldralda da da'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-80906826931852824652017-04-04T16:34:00.001+02:002017-04-04T16:34:08.548+02:00Naar de peuterspeelzaal<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vandaag mocht Steven voor het eerst
naar peuterspeelzaal de Rakkertjes. Het is dezelfde als waar Nienke
geweest is en hij is er dus al heel vaak binnen geweest, maar altijd
alleen maar om Nienke weg te bregen of op te halen. Nu ging hij voor
het eerst zelf en kwam dus ook voor het eerst een moment waarop hij
niet bij zijn ouders of grootouders was. Spannend!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar, omdat hij er al wel vaak was
geweest hebben hem redelijk goed voor kunnen bereiden:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Steven, volgende week mag je naar de
Rakkertjes!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, naa Rakketje!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En ook Nienke deed goed mee: 'Ja
Steven, daar ben ik ook geweest!' (Maar als ik haar dan vroeg hoe de
juffen ook alweer heten bleef het stil, dus of ze dit zich nog echt
herinnert is de vraag)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
We merkten de laatste weken ook aan hem
dat hij er echt aan toe was. Hij wou veel meer spelen dan vroeger. En
als ik dan met hem speelde was het vaak niet goed en begon hij flink
te dreinen. Pas als Nienke terug kwam van school bloeide hij op.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij leek ook echt zin te hebben in de
Rakkertjes. Of hij echt begreep wat er ging gebeuren zullen we nooit
weten, maar hij was echt enthousiast. 'Eesjen mogge Rakketje!'
(Steven gaat morgen naar de Rakkertjes).
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanochtend was het grote moment
eindelijk daar.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar we moesten natuurlijk eerst nog
Nienke naar school brengen. Ik had verwacht dat hij hier veel moeite
mee zou hebben en erg zou gaan jengelen, maar het viel allemaal erg
mee. Ik somde het programma van de ochtend voor hem op: 'Eerst
Nienke wegbrengen, daarna nog een half uurtje thuis spelen en dan
gaan we echt naar de Rakkertjes.'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij herhaalde het vrolijk. Even later
achterop de fiets noemde hij het zelfs nog eens helemaal op, uit
zichzelf: 'Eest Nienke wegbenge, dan alf uutje speje, dan naa
Rakketje.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik begon er steeds meer vertrouwen in
te krijgen dat het helemaal goed zou komen, al bleef het natuurlijk
spannend of hij nog steeds zo enthousiast zou zijn als het puntje bij
paaltje kwam en we echt de speelzaal binnenliepen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Even na 9 uur zette ik hem op de fiets.
Hij was in een superbui: Het was eindelijk zo ver! De hele weg
kletste en zong hij honderduit. Toen we aankwamen riep hij: 'Nou
Eesjen Rakketje!'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Zou hij het herkend hebben?
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Binnen leek hij echter toch verlegen te
worden. Hij gaf wel keurig de juf een handje. En op de vraag 'Hallo
Steven, hoe heet je knuffeltje?' Antwoorde hij keurig 'Panter', wat
hij nog nooit eerder heeft gedaan naar een vreemde. Maar verder hing
verlegen aan mijn been en keek voorzichtig om zich heen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar tijdens het intakegesprek met de
juf zat hij al aan een andere tafel te kleien. En toen ik hem even
later een knuffel en drie zoenen gaf (eentje voor nu, eentje voor
straks en eentje voor nog wat later) en wegging keek hij even
angstig, maar zei toen dapper: 'Dag pappa!' Hij ging weer in de auto
zitten, dezelfde waar hij vroeger, toen we Nienke wegbrachten, zo
graag in ging zitten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Om half twaalf ging ik hem weer
ophalen. Toen de deur openging liep ik opzettelijk wat stilletjes de
ruimte in, om te kijken hoe hij erbij zat. Ik zag hem rondlopen tot
zijn oog op de kassa in het winkeltje viel. Terwijl om hem heen een
voor een de andere peuters blij 'Mamma' of 'Pappa' riepen ging hij in
alle rust deze kassa onderzoeken. Langzamerhand liep ik dichterbij
maar hij zag me niet. Wat een geweldig gevoel was dat, mijn kleine
vent die zo vertrouwd in een toch relatief nieuwe omgeving was!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen keek hij op: 'Da is Pappa!' en hij
rende naar mij toe en sprong in mijn armen. Helemaal blij. 'Nu alles
voorbij, pappa, nu weer huis toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen hij even later met zijn rugzakje
op door de gang naar buiten liep zag het er echt uit alsof hij nooit
wat anders gedaan had.</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En misschien is dat ook eigenlijk wel
zo....</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-65741676505071623692017-03-30T07:34:00.002+02:002017-03-30T07:34:32.632+02:00Naar Engeland<div style="margin-bottom: 0cm;">
Afgelopen weekend zijn de kinderen een
paar nachten bij mijn ouders geweest zodat Maartje en ik lekker even
samen weg konden. Ze hebben er duidelijk van genoten en Nienke vroeg
vanochtend wanneer de volgende vakantie was.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Eigenlijk was dit nog niet echt een
vakantie, lieverd. Het was alleen een weekendje weg. Een echte
vakantie is een hele week of zelfs nog langer.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze vraagt me wanneer er dan een echte
vakantie komt.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Over een paar weekjes heb je de
meivakantie, dan ben je twee weken vrij. Dan gaan we vast ook weer
hele leuke dingen doen. En dan is het nog maar een paar weken en dan
is het alweer de grote vakantie. Dan ben je heel veel weekjes vrij.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Dat vind ik leuk pappa, gaan we dan
ook ergens naar toe?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, mamma en ik hebben het daar al een
beetje over gehad. We wilden dit jaar eigenlijk naar Engeland gaan.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke heeft het altijd over Engeland,
al kan ze volgens mij onmogelijk begrijpen waar ze het over heeft. Ze
fleurt dus helemaal op als ze dit hoort:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, naar Engeland!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'We dachten al dat je dat wel leuk zou
vinden. Dan gaan we waarschijnlijk varen, met de boot daarnaartoe.
Wil je dat ook?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, pappa! Dan kan ik gaan zoeken naar
de witte en de zwarte zwanen!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-90102610599031288662017-03-23T15:35:00.000+01:002017-03-23T15:35:24.944+01:00Andersom<div style="margin-bottom: 0cm;">
We hebben een mooie collectie duplo met
daarin een paar vrachtwagens. Andere jonge ouders kennen ze
ongetwijfeld: van die auto's met een afneembaar onderstel zodat je
kunt variëren. Nienke heeft het bovenstel van de vuilniswagen te
pakken en zet het bovenop een onderstel. Ik zie dat ze het verkeerd
om doet: Het onderstel heeft een trekhaak en het bovenstel heeft aan
een kant een boogje zodat je hem over deze trekhaak goed op het
onderstel kunt zetten. Maar ze zet hem met de dichte kant over de
trekhaak.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze heeft dit kennelijk nooit doorgehad,
of het interesseert haar niet. Ik zeg haar: 'Andersom Nienke.' Ze
kijkt me aan en kijkt daarna verward naar de auto in haar hand. Ze
begrijpt duidelijk niet wat ik bedoel.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan komt Steven eraan gelopen en zegt:
'Andersom Nienke'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij pakt de auto uit haar hand, haalt
het onderstel los, draait het om en zet het bovenstel er weer op.
'Zo!'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-25634929425267261462017-03-10T20:35:00.001+01:002017-03-10T20:35:29.546+01:00In de trein<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vandaag ben ik met Nienke, Steven en
Ronnie met de trein naar mijn ouders in Apeldoorn gereisd. Dat was
natuurlijk een heel avontuur waar we uitgebreid naartoe hebben
geleefd. Steven was de hele ochtend niet te harden tot het moment
daar was dat we eindelijk Nienke van school gingen halen en naar het
station liepen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toen we allemaal zaten in de trein
gingen ze met zijn tweeën lekker naar buiten kijken en om het hardst
roepen wat ze zagen. Vooral Steven was erg enthousiast: 'Da huis! Da
boom! Nog boom! En nog boom! En nog! Da tein!' Enzovoorts.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
We kwamen aan op station Arnhem
Velperpoort. Een brugstation waar een drukke verkeersader onderdoor
loopt met een drukke bushalte ernaast. Steven kennende ging ik er
volledig vanuit dat hij nu wel iets zou roepen in de trand van: 'Kijk
pappa, bus!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En inderdaad zie ik hem rechter op gaan
zitten, wijzen en zijn mond open doen: 'Da pullebak!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Kinderen bekijken de wereld toch echt
anders dan grote mensen.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-63018730386704126152017-02-15T13:39:00.001+01:002017-02-15T13:39:01.202+01:00Kiezen<div style="margin-bottom: 0cm;">
We hebben recent de woonkamer
heringericht zodat er meer ruimte is voor speelgoed voor de kinderen.
Vandaag na de lunch zeg ik tegen ze dat ze nog even een half uurtje
mogen spelen voordat we Ronnie uit gaan laten. Steven gaat meteen
verder met de graafmachines waar hij voor het eten ook al mee aan het
spelen was.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar Nienke loopt naar de plank met
puzzels. Dit is een van de plekken waar nu veel meer keuze is. We
hadden hier voorheen alleen de kleine puzzels voor Steven liggen en
de grotere voor Nienke lagen ergens anders. Ze staat er een tijdje
voor te kijken en kijkt dan naar mij: 'Pappa, ik moet even kiezen
welke keuze ik kies.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Kan je niet kiezen, meisje?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, we hebben nu zoveel keuzes om te
kiezen in de kamer dat ik soms even niet meer weet welke keuze ik
moet kiezen en dan moet ik even goed nadenken.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Terwijl ik de lunchspullen opruim gaat
ze daar mee door terwijl ze blijft zeggen: 'Er liggen nu zoveel
puzzels dat ik niet weet welke keuze ik moet kiezen.'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En andere variaties.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan valt haar oog op de Bumba puzzels
waar Steven die ochtend mee heeft zitten spelen maar die nog niet
afgemaakt zijn en ook nog niet opgeruimd.</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja, die keuze ga ik denk ik maar
kiezen. Dat is wel makkelijker want daar liggen niet zoveel andere
puzzels dus dan weet ik veel makkelijker welke keuze ik moet kiezen.'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-65789458698932293722017-02-13T18:10:00.003+01:002017-02-13T18:10:57.515+01:00Zuurkool<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanavond eten we zuurkool. Traditioneel
geen favoriet bij kinderen, zo ook bij de onze. Maar wij vinden toch
dat ze het af en toe moeten proberen. Maartje heeft er wat appeltjes
en mandarijntjes doorheen gedaan in de hoop dat ze het net iets
lekkerder gaan vinden.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar Nienke zit al meteen te kniezen:
'Dit lust ik niet.' Nog voor dat ze een hap heeft gegeten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Je moet er toch wat van eten, meisje.
Er zitten lekker appeltjes en mandarijntjes doorheen en er is
aardappelpuree en worst.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze probeert het tegen heug en meug en
het gaat warempel even redelijk goed. Maar na een paar happen gaat ze
toch weer zeuren. Dus proberen we haar een beetje eet-advies te
geven: 'Doe maar elke keer een hap aardappelpuree met een of twee
sliertjes zuurkool erop lieverd, of een stukje appel met wat
zuurkool. Dan zul je zien dat het minder naar zuurkool smaakt.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ondertussen zitten Steven rustig door
te eten. Zijn bord is al voor meer dan de helft leeg! Op een gegeven
moment gaat hij zelfs over tot 'haringhappen' met de zuurkool. Dan
vragen we hem: 'Is het lekker Steven?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij kijkt ons aan, met een grote sliert
zuurkool in zijn hand, zegt: 'Nee!' hangt de zuurkool boven zijn mond
en laat het naar binnen glijden.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-17018976150697535302017-02-09T15:50:00.003+01:002017-02-09T15:50:33.076+01:00De hele nacht wakker<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nienke speelt met de dekentjes die oma
voor de kinderen heeft gemaakt:</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'De zon gaat onder, tijd om te gaan
slapen!' ze kruipt onder de deken;</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'De zon komt weer op, wakker worden!
Opstaan!' en komt weer tevoorschijn.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Zo gaat dat een paar minuutjes door.
Dan vindt ze duidelijk dat het tijd wordt voor wat variatie, want nu
legt ze de poppen eronder. En opnieuw gaat de zon onder en komt weer
op. Al snel roept ze ook Steven erbij, maar die is in de gang
winkeltje aan het spelen ('na winkoe toe pappa!') en heeft helemaal
geen zin om onder die dekentjes op de koude grond te gaan liggen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dus roept ze mij: 'Pappa, de zon gaat
onder, je moet slapen!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar ook bij mij vind ze geen gehoor,
want ik ben in de keuken koffie aan het zetten. Als ze even later 'De
zon komt weer op, wakker worden!' roept ziet ze dat ik helemaal niet
mee heb gedaan.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan komt ze naar me toe en zegt:
'Pappa, de zon is alweer op, je hebt de hele nacht niet geslapen.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik speel het spelletje mee en zeg:
'Vandaar dat ik zo moe ben.'</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Nou pappa, dat is mooi je eigen
schuld. Had je maar niet de hele nacht wakker moeten blijven maar
lekker in je bedje moeten gaan liggen.'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-81285698389894900442017-02-08T11:33:00.002+01:002017-02-08T11:33:41.252+01:00Ammaal Boem!<div style="margin-bottom: 0cm;">
Voor zijn verjaardag, vorige maand,
kreeg Steven twee speelsets van Abricks, een goedkope spin-off van
Duplo. Nadat ze er een tijdje intensief mee speelden hebben de
kinderen er de laatste twee weken niet meer naar omgekeken. Tot
vanochtend. Steven haalde eerst de vliegtuigjes uit de la, daarna
begon Nienke de landingsbaan te bouwen en al gauw zaten ze heerlijk
te spelen en een voor een dingen tevoorschijn te halen uit de la die we hiervoor ingericht hadden.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Maar een voor een ging Steven duidelijk
niet te gauw, al snel hij haalde de hele la uit de kast en ging ermee in het midden van de kamer zitten. En jawel, vrijwel meteen had hij hem
ondersteboven gekeerd en met een enorm lawaai, wat Ronnie
onmiddellijk naar boven deed vluchten, donderde de hele boel op
de grond.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Blij riep hij: 'Ammaal Boem!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daarna keek hij naar mij. In zijn ogen zag ik een strijd tussen
pret van het gooien met de steentjes en angst dat ik boos op hem zou
worden. Snel stelde ik hem gerust: 'Allemaal gevallen he Steven?
Wat een lawaai zeg, Ronnie schrok er helemaal van. Maar die komt zo wel weer terug hoor, ga maar lekker spelen.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Opgelucht draait hij zich om, schuift
alle stukjes aan de kant en klimt in de, nu lege, la.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-68067738085796515742017-01-17T12:30:00.002+01:002017-01-17T12:30:33.861+01:00high five<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tijdens het eten doe ik graag een paar
keer een high-five met de kindjes. Gewoon omdat het leuk is en ze er
allebei van gaan stralen. Vanochtend had Nienke er niet zo'n zin in,
dus ik heb er alleen een paar met Steven gedaan en Nienke lekker haar
eigen gang laten gaan. Het is tenslotte geen verplichting maar alleen
voor de leuk.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vanmiddag tijdens de lunch wil Ronnie
van haar plaats afkomen, wat ze nog niet mocht omdat Steven zijn
boterham nog niet op had. Dus ik maak het 'wachten' gebaar, het
gebaar waarmee de verkeersagent een auto staande houdt: Gestrekte arm
naar voren, hand omhoog. Ronnie gaat keurig zitten en houdt zich
stil.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Steven kijkt het allemaal aan en zegt
dan: 'Ronnie niet high-five'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-48230509802131378252017-01-12T12:32:00.001+01:002017-01-12T12:32:11.510+01:00Tolk<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik ben met de kindjes boodschappen aan
het doen. We moeten best veel hebben en ik kan het niet allemaal
vinden. Gelukkig zijn ze ondanks dat heerlijk vrolijk. Ze hebben
allebei hun, door oma gemaakte, leeuwentrui aan en stelen al de hele
middag de show. Maar nadat we de zoveelste winkel uit komen gelopen
zegt Nienke: 'Ik heb zo'n honger, pappa!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dus we gaan eerst maar eens naar een
restaurantje. Ik pak voor de kindjes chocomel, voor mijzelf thee en
natuurlijk ook twee gebakjes om met zijn drietjes te delen. Als ik
heb afgerekend zeg ik tegen ze: 'Gaan jullie maar alvast aan dat
tafeltje zitten, dan pak ik even rietjes, servetjes en vorkjes.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik pak twee vorkjes, want ik vind ze
wat scherp voor Steven, twee rietjes en een stapel servetten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Eenmaal aan tafel snij ik de taartjes
in stukjes en geef Steven een eigen bordje. Tegen Nienke zeg ik 'En
dan eten wij samen van dit bordje.' En ik geef haar een vork.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Na een paar hapjes zegt Steven: 'Eesjun
ook ok'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Het valt vaak niet mee om hem te
begrijpen...</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Wat zeg je lieverd?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Eesjun ook ok!' En hij draait zich om
op zijn stoel en kijkt naar de kassa.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nou weet ik dat 'Eesjun' zijn eigen
naam is, maar wat hij nou precies wil is me echt een raadsel. Dus
vraag ik het hem nog maar een keer, met hetzelfde antwoord.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan zegt Nienke op een belerende toon:
'Hij wil een vork, papa!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Wil je een vork, Steven?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja!' zegt hij blij.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En als ik een derde vorkje heb gepakt
smult hij heerlijk verder van de taart.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Toch fijn dat ik een tolk heb, ik denk
echt niet dat ik erachter zou zijn gekomen.</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-45855289242115344222016-12-21T13:58:00.000+01:002016-12-21T13:58:11.521+01:00Zembad toe!<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Weet je wat wij vandaag gaan doen,
Steven?' vraag ik tijdens het ontbijt. Hij kijkt me enthousiast, maar
vragend aan. 'We gaan straks naar het zwembad toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij begint helemaal te stralen: 'Zembad
toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Hij begint al haast van de stoel te
kruipen, want het kan hem niet snel genoeg gaan. We zijn al een paar
weken niet geweest en hij vind het er altijd superleuk. Helaas voor
hem moet ik zijn enthousiasme nog even temperen: 'Nee Steven, we gaan
straks eerst Nienke naar school brengen en daarna gaan we hier thuis
nog even de spulletjes inpakken en dan gaan we naar het zwembad toe.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Zembad toe!' Roept hij nogmaals, maar
hij gaat toch weer op zijn stoel zitten om verder te eten.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daarna hoor ik hem er eigenlijk niet
meer over, wat me verbaast. Meestal als we iets gaan doen dat hij
graag wil is hij niet meer te houden. Maar als we Nienke bij de klas
hebben afgezet en weer naar buiten lopen, zodra we door de draaideur
zijn, kijkt hij me aan en zegt opnieuw: 'Zembad toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Op de fiets terug naar huis blijft hij
het enthousiast roepen. Ik vertel hem nog maar eens dat we eerst
thuis nog de spulletjes moeten inpakken, maar het komt niet binnen,
zo graag wil hij weg.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Eenmaal thuis aangekomen wordt hij,
zoals te verwachten viel, steeds ongeduldiger. Alles wat hij ziet
begint hij over te zeuren: 'Pappa, Panter pakken?' 'Pappa plakkje
kaas' enzovoorts. En elke keer als ik hem negeer omdat ik nou eenmaal
de spulletjes in moet pakken wordt hij onrustiger en gaat hij nog
harder zeuren: 'Pappa tas pakken. Pappa zembad toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Totdat ik alles ingepakt heb en mijn
jas pak. Dan fleurt hij weer helemaal op! Als ik hem in de auto heb
gezet vind hij het gelukkig niet erg dat ik eerst nog moet krabben.
Hij roept lekker blij 'Pappa auto kabben, pappa zembad toe!' Ik heb
het woord krabben zelf niet gebruikt, dus sta heel trots te krabben:
Hij heeft zelf het juiste woord onthouden!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Tijdens de rit blijft hij enthousiast
roepen 'Zembad toe!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Als we er bijna zijn herkent hij de
omgeving duidelijk want ineens veranderd dat in: 'Da zembad! Pappa
auto da zembad toe!' (Daar is het zwembad, je moet die kant op rijden
pappa!)
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Opnieuw ben ik zo trots als een pauw.
Zo'n mooie zin heeft hij nog zelden gemaakt! Blij zeg ik: 'Precies
Steven, daar is het zwembad! Nou zijn we er echt bijna he?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
En hij gaat weer vrolijk verder met
'Zembad toe!' roepen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Op de parkeerplaats verrast hij me
opnieuw. Nog voordat de auto goed en wel stilstaat zegt hij:
'Omkeeje' (Omkleden). Het is duidelijk: nu zijn we bij het zwembad,
tijd voor de volgende stap. En inderdaad, zodra hij is omgekleed
(maar ik nog niet) denkt hij alweer vooruit en roept: 'Doesje!
Doesje! Pappa eerst cee.' (Douchen! Douchen! Maar pappa moet eerst
naar de wc)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Wat een grote sprong in zijn taalontwikkeling en inzicht in
het dagelijks leven maakt hij opeens! Ook tijdens de les verbaast hij
me meermalen. De les eindigt ook nog eens extra leuk omdat de
golfslag aan mocht van de juf. Het wordt echt een geweldige ochtend!</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Als we bijna een uur later onze
handdoeken pakken en ik een mandarijn voor hem pel is hij zichtbaar
vermoeid. Ik geef hem zijn mandarijn, waar hij normaal gesproken erg
dol op is, maar hij duwt hem weg: 'Nie nijn, omkeeje.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ben je zo moe lieverd, wil je meteen
omkleden?'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
'Ja.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Onderweg naar huis verwacht ik telkens
als ik omkijk dat hij wel in slaap zal zijn gevallen, maar dat
gebeurt niet, al kletst hij ook niet meer. Pas als we onze straat
inrijden vallen zijn oogjes langzamerhand dicht. Ik til hem uit de
auto en hij doet ze weer open: 'Ligge. Bed ligge.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Voorzichtig draag ik hem naar boven en
leg hem in zijn bed. Opnieuw doet hij zijn ogen open en toont nog
eenmaal wat een goed inzicht hij inmiddels heeft: 'Sjoeuh nog uit.
Jas uit.' (Mijn schoenen en jas moeten nog uit)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ik doe ze gauw uit, leg hem neer en
geef hem een kus: 'Dag lieverd, lekker uitrusten.'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dan, terwijl ik de deur dichtdoe, heeft
hij nog een laatste verrassing voor me in petto: 'Tuste pappa, lekke sape.'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Welterusten mijn lieve, knappe, grote
vent....</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7642051012366461145.post-52545347039355324252016-12-16T16:31:00.002+01:002016-12-16T16:31:10.740+01:00De rollen omgekeerd<div style="margin-bottom: 0cm;">
De laatste weken wil Nienke niks liever
dan 'klein meisje' zijn. We denken dat het een tegenreactie op de
basisschool is, waar ze zoveel nieuwe dingen meemaakt en leert dat ze
thuis terugvalt in het oude vertrouwde, op zoek naar een stuk
veiligheid. Ze spiegelt zich dan vaak aan Steven die natuurlijk nog
lekker klein kindje kan en mag zijn en daardoor een mooi
inspiratiebron is voor haar.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Ze kan er een hele show van maken. Als
ze aan het spelen is staat ze bijvoorbeeld ineens op, loopt naar
boven en roept: 'Ik ga even mijn kleine meisjes knuffels ophalen,
pappa!'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Even later komt ze dan beneden met een
tut-popje, waar ze nooit naar omgekeken heeft als baby of peuter,
maar die nu ineens helemaal in is; Waarschijnlijk omdat hij wel wat
op Steven's witte popje lijkt. Meestal komen er ook nog andere
knuffels mee naar beneden.
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Daarna gaat ze van alles doen dat
Steven altijd doet: bijvoorbeeld doen alsof ze nog maar net kan
praten. Dan roept ze 'Dinke!' als ze iets te drinken wil, of 'Teekuh'
als ze zit te tekenen.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Op een ander moment wil ze alleen maar
baby-spelletjes spelen, aan tafel of op de computer. Of ze wil een
boterham met smeerkaas 'want kleine kinderen eten altijd graag
smeerkaas!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Enzovoorts enzovoorts.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
We gaan er over het algemeen in mee,
omdat we haar de rust en tijd willen gunnen om in haar eigen tempo
een balans te vinden in haar nieuwe leefsituatie.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Vandaag was ik Steven even in bed aan
het leggen en toen ik beneden kwam had ze een stapel babyboekjes uit
de kast gehaald. Van die 'mijn eerste woordjes' boekjes, we hebben er
genoeg van. 'Kijk pappa, deze kleine kindjes boekjes gaan we allemaal
lezen!'
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
De eerste twee boekjes staan alleen
foto's in en ik laat haar lekker haar kleine kindjes gang gaan. Ze
roept naar hartelust 'Koek! Ortel! Manaan! Abbe!' (Koeke, Wortel,
Banaan, Slabbe)</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
In het derde boekje staat onder het
plaatje het woord geschreven. Woorden en letters zijn de grote
uitzondering op bovenstaande: ze wil ze zo snel mogelijk leren 'want
ik ben al vier!'</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Dus wijs ik met mijn vinger een voor
een de letters aan en spel de woorden uit. K-o-e Koe,
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
S-ch-aa-p Schaap enzovoorts.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<style type="text/css">
<!--
@page { margin: 2cm }
P { margin-bottom: 0.21cm }
-->
</style>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Nadat we twee boekjes met woordjes
hebben gelezen is Steven nog steeds aan het huilen, dus haal ik hem
maar weer op. Het eerste wat hij doet is naar de boekenkast lopen en
Jip en Janneke eruit pakken. Hij kijkt me vragend aan en zegt 'Wip en
Wakke eezuh?'</div>
Hylke76http://www.blogger.com/profile/12109677524255360579noreply@blogger.com0