Nienke, Steven en ik

Nienke, Steven en ik

vrijdag 26 februari 2016

Leeuw

Ik ben met Nienke een spelletje aan het spelen, waarbij je boerderijdieren moet verzamelen. Je kunt ook op een vakje komen waarbij je een geluid van een van de dieren op je kaart na moet doen. De eerste paar keer doet ze dat keurig: Boooeeee, Knor Knor en haar favoriet Kwak Kwak. Maar dan laat ze ineens een enorme brul horen.

Ik kijk haar lachend aan en zeg: ''Wat is dat nou?''
''Een leeuw!''
''Maar er staat toch geen leeuw op je kaartje?''
''Jawel hoor, op de achterkant!''
''Op de achterkant? Laat eens zien dan?''

Ze draait het kaartje om, en op de achterkant staat een mooi tekeningetje van gras met bloemetjes.

''Nou Nienke, ik zie geen leeuw hoor.''
''Jawel pappa!''
''Waar dan?''
''Daar, achter die bloemen!''


#ikrekenhetgoed

dinsdag 2 februari 2016

Koekje / boekje

Ik ben met Steven een fotoboekje aan het kijken over eten.
'Kijk Steven, dit is een tomaat. En dit is een peer, daar is Nienke altijd zo dol op.'
Hij lijkt niet heel erg geinteresseerd. Maar hij slaat het boek ook nog niet weg, wat hij vaak genoeg doet.
'En dit is een sinaasappel. Die vind Nienke juist helemaal niet lekker, maar jij wel, he? En hier hebben we een boon.'
Nog steeds toont hij weinig interesse.

Dan sla ik de bladzij om en komt er een foto van een koekje. Onmiddellijk steekt hij zijn hand uit en probeert het te pakken. Dat lukt natuurlijk niet, want is een foto. Hij maakt nog een aantal keren een grijpbeweging, maar nog altijd glijden zijn vingers alleen maar over het papier.

Dan slaat hij de bladzijde terug en kijkt aan de andere kant. Als hij daar slechts die saaie boon weer ziet, slaat hij hem weer om en probeert het koekje nogmaals te pakken.

Dan duwt hij het boek boos uit mijn handen en gaat op zoek naar een ander boek.


Kijken of dat wel eetbaar is.