Nienke, Steven en ik

Nienke, Steven en ik

donderdag 30 juni 2016

Bellenblaas

Kwart voor een, de middagboterhammen zijn net op en ik ben de tafel aan het opruimen terwijl de kinderen aan het spelen zijn. Nienke heeft die ochtend een bellenblaas gekregen op de peuterspeelzaal en ze amuseren zich er kostelijk mee. Ze blaast bellen naar hem en houdt hem ook voor zijn mond zodat hij zelf kan proberen.

Piep piep piep, er komt een berichtje binnen op mijn telefoon. Omdat ze zo lekker aan het spelen zijn kan ik het wel even lezen. Oh, hier moet ik wel even snel op reageren. Terwijl ik een antwoord aan het typen ben roept Steven 'Bah!' en rent naar de keuken. Op zich niks geks, dat doet hij wel vaker, dus ik ga maar gewoon verder met tikken.

Dan zie ik hem vanuit mijn ooghoek terugkomen, met iets geels in zijn hand. Hij zou toch niet het keukendoekje te pakken hebben? Ik ben toevallig net klaar met het berichtje, dus klik maar snel op send. Dan kijk ik naar de bank waar ze samen bezig zijn.

Ik zie het volgende tafereel:

Steven zit op zijn knieen op de grond en roept 'Bah bah bah!' terwijl hij iets van de grond probeert te dweilen, want hij heeft inderdaad het gele doekje te pakken. Nienke staat ernaast met een nog druipende bellenblaas in de handen. En op de grond tussen hen in ligt een grote plas sop....

'Oh jee Nienke,' zeg ik. 'Heb je geknoeid?'
'Ja pappa, maar Steven heeft het al opgeruimd!'


Toch handig, zo'n klein broertje....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten