Luiers verschonen voor gevorderden

Steven zit op de grond en er ligt een plasje spuug aan zijn voeten. Dan weet ik al wel hoe laat het is: hij heeft gepoept. Kennelijk kost hem dat zoveel moeite dat het ontbijt aan de bovenkant weer naar buitenkomt. Ondertussen hoor ik Nienke, die net naar beneden komt gelopen, halverwege de trap stoppen en kreunen. Mijn kinderen zijn een ster in synchroonpoepen.

Eerst dat plasje spuug maar eens schoonmaken. Daarna leg ik het verschoonmatje op de grond naast de la met luiers, pak twee verschillende luiers, de zalf en de doekjes: De luierfabriek is geopend.

Als eerste is Steven aan de beurt. Nienke is inmiddels ook beneden en gaat aan zijn hoofdeinde zitten om hem met haar sokken te kietelen. Hij kraait het uit van plezier, terwijl ik probeer zijn billen schoon te maken. Ik weet net aan te voorkomen dat hij zichzelf, mijn handen of het matje onder de poep smeert.

Dan is het de beurt aan Nienke. Ik schuif Steven (letterlijk) aan de kant en grijp in de box naar een knuffel zodat hij zich even kan amuseren. Nienke, die al uit zichzelf op het matje is gaan liggen, ziet dit en ziet bovendien Steven's Piet Piraat in de box liggen.

''Pappa, ik wil Piet Piraat''. Ik vind het prima, als ze daardoor stil blijft liggen want ik heb niet zo'n zin in nog zo'n worstelpartij. Ik had natuurlijk beter moeten weten. Steven heeft zich inmiddels op zijn buik gedraaid, ziet zijn Piet Piraat en kruipt in volle vaart naar Nienke toe.

Nu hebben wij een regel met Nienke dat ze Steven geen speelgoed af mag pakken, behalve haar eigen knuffels. Het lijkt me daarom wel zo eerlijk dat Steven nu Piet Piraat mag afpakken, waardoor zij met lege handen zou komen te liggen. Ik kijk om me heen en zie Nienke's kauwring liggen en geef die dan maar snel aan haar. Gelukkig vind ze dat prima en geeft ze Piet Piraat zelfs vrijwillig af.

Maar inmiddels heeft Steven Nienke's haar ondekt... Dus terwijl ik haar broek uittrek probeer ik hem ook van haar haren af te houden. Tot mijn verrassing grijpt hij er niet meteen opnieuw naar. Ze hebben namelijk ontdekt dat hun ogen op gelijke hoogte liggen en kijken elkaar aan om tegelijk in kraaien uit te barsten.

En zodra allebei de luiers verschoond zijn (en ik mijn handen heb gewassen) hebben ze natuurlijk weer totaal geen interesse in elkaar.

Mamma worden

Kort geleden waren we op bezoek bij mijn ouders. Nienke was helemaal verbaasd toen ze hoorde dat ik mijn moeder 'mamma' noemde. 'Waarom noem jij oma mamma?'

Dus ik leg haar uit over generaties: 'als jij later mamma wordt, wordt ik opa en mamma oma.'

Dat vind ze machtig interessant en de dagen daarop komt ze regelmatig naar me toe: 'pappa, als ik ik later mamma wordt dan wordt jij opa en mamma oma.'

Maar na een paar dagen wil ze dan toch wel eens weten wanneer. Dus ik zeg 'Dat duurt nog heel lang, lieverd. Pas als je later groter wordt.'

Kennelijk kan ze daar mee leven, want daarna zegt ze regelmatig 'als ik groter ben wordt ik mamma en jij opa en mamma oma.'

Maar deze week wordt ze toch weer ongeduldig. Tot ze op een goed moment aan me vraagt: 'Pappa, wanneer wordt ik dan mamma en jij opa en mamma oma?'

Dus ik zeg: 'Als je later groter wordt, lieverd.'

Dan kijkt ze me verdrietig aan en zegt 'Maar dat duurt nog zo lang!'

Rustige ochtend

Het lijkt een heerlijk rustige ochtend te worden. Maartje ging laat naar haar werk en heeft de kinderen opgevangen terwijl ik Ronnie uit kon laten. Nadat zij weg was heb ik Steven in bed gelegd. Nienke had zin in verven dus alles klaargezet en haar even op gang geholpen. Al gauw zat ze heerlijk zelf te verven. Lekker rustig allemaal. Maar een stemmetje in mij zei dat ik toch maar beter alvast Steven's fruithapje kon gaan klaarmaken. Nauwelijks was ik daarmee klaar of dat stemmetje kreeg zijn gelijk: Nienke komt met verfhanden naar me toe met een blik in haar ogen waarvan je meteen weet 'oh jee...'

'Pappa, ik heb geplast.'

En tegelijkertijd hoor ik Steven wakker worden.

Nienke loopt vandaag weer eens zonder luier. En dan moet ik dus gaan improviseren.

Ik besluit om Steven nog maar even te laten liggen, hij klinkt nog niet in paniek. Eerst beneden de boel maar eens op orde brengen. Wat maak ik als eerste schoon? De broek, maar dan smeert ze die verf overal aan. Dan toch maar eerst even een doek langs haar handen en het schort uit. Ondertussen wordt haar blik steeds wanhopiger, dus ik stel haar gerust 'Het is niet erg lieverd, je was het even vergeten he? Ik ga je verschonen hoor, maar ik moet even nadenken hoe ik dat doe, want je handjes zijn ook vies van het verven.'

Ze lijkt niet erg gerustgesteld, dus ik werk maar gauw verder. Schone doek pakken om haar benen mee af te nemen, vieze broek en onderbroek uit. Benen schoonmaken. Oh ja, ik heb nog geen schone kleren beneden, da's waar ook dat had ik vanochtend nog tegen mezelf gezegd dat ik dat niet moest vergeten.

Terwijl ik de trap oploop vraag ik haar 'Zit er nog meer plas in je buik lieverd? Ga maar even naar de wc toe.' Daar lijkt ze van op te vrolijken. Ze vindt het altijd spannend als ze helemaal zelf op de wc zit. Maar als ik weer beneden kom staat ze alweer op de gang: 'Pappa er komt geen plas.'

'Dat is niet erg lieverd. Hier, ga jij je schone onderbroek en broek aantrekken? Dan ga ik even je vieze kleren uitspoelen.' Terwijl ik dat sta te doen roept ze vanuit de kamer 'Pappa, doe ik het goed?' Dat is haar standaard vraag als ze haar broek aantrekt, omdat ze nog niet precies begrijpt welk been in welk gat moet. Ik leg haar onderbroek goed neer zodat ze het weer zelf kan.

Uiteindelijk is alles uitgespoeld, de verfspullen schoon en opgeruimd, de schilderijtjes liggen te drogen. Nienke heeft haar schoenen aan om in de tuin te gaan spelen. Nu wordt het echt wel tijd om Steven op te halen.

Terwijl ik hem zijn eerste hapjes van de (godzijdank al klaargemaakte) appel geef rent ze lekker heen en weer. Het lijkt erop dat alles weer gezellig wordt. Maar, we zijn nog geen 10 hapjes ver of ik hoor uit de keuken 'pappa, ik heb alweer geplast'

Terwijl ik haar verschoon loop ik af en toe maar even heen en weer naar de kinderstoel. Ik kan die arme Steven toch ook niet laten zitten met een lekkere fruithap voor zijn neus. Nienke is het hier niet mee eens, maar ik leg haar uit waarom: 'Nu duurt het allemaal wat langer voordat ik je verschoond heb want Steven heeft ook honger. Maar ik ga echt ook voor jou zorgen hoor lieverd.'

Als alles weer verschoond is gaat ze haar vloerpuzzel maken. 'Mooi,' denk ik 'dan kan ik nu rustig Steven zijn fruithapje geven.' Halverwege zie ik vanuit mijn ooghoek hoe Nienke naar haar handen kijkt. Ze heeft zich opgetrokken aan de tafel en haar hand daarbij midden in een verftekening die nog lag te drogen gelegd.... De volgende doek maar weer pakken dan. 'Het is allemaal niet erg lieverd, maar je bent wel een beetje vaak vies aan het worden zo he? Misschien moet je toch een beetje beter opletten?'

Even later is ook dat allemaal weer schoongemaakt en ga ik voor de derde keer bij Steven zitten om hem zijn fruithapje te geven.

En ik ga ook maar eens koffie zetten. Dan kan ik die zometeen eens rustig opdrinken.

Denk ik.

Hoop ik.

Toch?

Modder

Het is warm. Het is heel erg warm. Als de voorspellingen kloppen is het vandaag de eerste dag van een hittegolf. Maar Nienke trekt zich daar niks van aan. Ze wil naar buiten, dus ik zet de parasol op.

Ze gaat lekker in de zandbak zitten spelen. We maken zandtaartjes en daarna een hele hoge berg waar we lekker met onze voeten in gaan staan. Ik begraaf onze voeten en merk hoe lekker fris dat zand aanvoelt.

En opeens denk ik ''MODDER!''

Dus ik tap een teiltje water en laat haar zien hoe ze het gietertje onder moet dompelen om modder te maken. Vanaf dat moment heb ik totaal geen omkijken meer naar haar. Eerst is ze een tijdje zoet met uitvinden hoe ik dat nou precies deed. Met veel zuchten en steunen weet ze dat al vrij snel uit te vogelen. Daarna is ze ruim een half uur (en drie teiltjes) bezig met gietertje onderdompelen en modder maken, gieter onderdompelen en modder maken en weer onderdompelen enzovoorts.

Dan gaat ze ook water over het terras gieten en begint de fantasie op gang te komen:

''Kijk pappa, dat water gaat naar huis!

Dit water zit in de auto!

Dit water gaat naar de dierentuin.''

Als ik even later een lekker schaaltje watermeloen voor haar gemaakt heb, zijn haar gedachten duidelijk bij eten:

''Dit is mijn koekenpan

Kijk pappa, dit is eten en dat is saus.''

Als ik enthousiast roep ''oooh, Nienke, is dat eten en dat saus, wat lekker!'' kijkt ze me aan, is even stil en dan zegt ze ''maar dat is niet echt hoor!''

Koekjes

Nienke heeft een koekje van mij gekregen om lekker te eten terwijl ik Steven de fles geef. Zoals zo vaak ziet ze van alles in haar eten. Vandaag zegt ze: ''Kijk pappa, een boot'' En het lijkt er voor de verandering ook nog eens echt op, omdat het een half-rond koekje is. Ze begint ook meteen te zingen ''Bootje varen theetje drinken''

Dan gaat haar fantasie weer een andere kant op ''De maan!''

Dus ik zeg ''wat een mooie maan zeg!'' en precies op dat moment breekt het koekje in haar hand in twee stukken.

''Hee, nou heb je twee manen!''

''Ja pappa, nou heb ik twee manen''

''En.... je hebt ook twee koekjes!''

Ze kijkt van de twee stukken koek naar mij en weer terug naar de koekjes en ik zie haar denken...

Dan breekt ze allebei de stukken in twee en roept dolgelukkig

''Nou heb ik vier koekjes!''

Bal

''Hee, dat is mijn bal''

''Ik ga voetballen!''

''Pappa, wil je mijn stoeltje openklappen?''

''En nu wil ik mijn bal hierop''

''Ik ga voetballen!''

''Hee, dat is mijn groene kussentje''

(zucht, steun, zucht, steun.... terwijl ze via het kussentje van 2 cm dik op het stoeltje probeert te klimmen)

''Ik ga gooien!''

''Oh oh, mijn bal is onder de tafel''

''Ik ga rollen!''

''Ik ga vangen!''

''Kom pappa, wij gaan vangen''

OK, wij gaan vangen... 1, 2, hop!

''Kom pappa, wij gaan nog een keer vangen''

''Oh, mis!''

''Mijn juffen bij de rakkertjes (de peuterspeelzaal) hadden gister ook gemist''

''Kom pappa, wij gaan nog een keer vangen''

En nog een keer en nog een keer en nog een keer enzovoorts

''Kom pappa, nu gaan wij rollen''

''Kom pappa, wij gaan nog een keer rollen''

En nog een keer en nog een keer en nog een keer enzovoorts

''Kom pappa, nu gaan wij gooien''

''Kom pappa, nu gaan wij omhoog gooien''

''Kom pappa, wij gaan voetballen''

Ga jij maar even zelf voetballen,

Ik ga denk ik even een blog schrijven.

Grammatica

Ik zit op de bank Steven zijn fles te geven. Nienke is lekker in de tuin aan het rommelen. Dan komt ze naar binnen gerend en zegt ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

Ik weet niet wat ik hoor. Heeft ze nou zojuist in een zin drie verschillende, correcte, werkwoordsvervoegingen gebruikt?

Dat onze Nienke goed was met taal wisten we al heel lang. Ze maakte al zinnen van 10 woorden op een leeftijd waarop de meeste kindjes niet veel verder komen dan ''mamma, die!''

Maar van grammatica heeft ze nog niet veel kaas gegeten. Meestal gebruikt ze maar gewoon een willekeurige werkwoordsvervoeging en krijg je van die zinnen als ''ik wilt graag pindakaas op mijn boterham''

Maar nu was daar dus plotseling deze prachtige zin ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

In gedachten loop ik al op te scheppen tegen de kennis bij wie ik vanavond op bezoek ga: weet je wat onze Nienke vandaag zei? ''Pappa, jij bent er en Steven is er en Ronnie is er en ik ben er!''

En zoals dat gaat met de fantasie van een trotse vader, voor ik het weet heeft ze haar eerste roman geschreven en wint ze de Libris literatuurprijs.

Terwijl ik een eenvoudig zinnetje dus weer heerlijk zit te vergroten in mijn gedachten kijkt Nienke eens de kamer rond, ziet haar knuffels liggen en zegt ''En Nijntje ben er en Koetje ben er en Mutsje ben er en Flappie ben er''

Toch maar eerst op zoek naar een goede basisschool....