Hallo meisje, ben je ziek?

We hebben recent een heleboel lego gekregen van Maartjes ouders. Allemaal prachtige sets uit haar jeugd. Nienke blijkt hier al heel goed in te zijn. Als je haar maar een beetje helpt met zoeken kan ze het al grotendeels zelfstandig bouwen.

Maar je merkt aan haar dat ze het bouwen ondergeschikt vind aan het spelen dat daarop volgt. Ze zit veel te dromen of speelt alvast met de poppetjes en we moeten haar regelmatig weer even wijzen op het feit dat het model nog niet af is.

Deze week hebben we een ziekenhuis gebouwd. Als laatste moesten er, zoals zo vaak bij dat soort lego gebouwen, een paar bloemetjes neergezet. Nienke zet ze neer en pakt meteen het vrouwelijke poppetje dat bij het ziekenhuis hoort. Ze zet het bij de bloemetjes en dan begint haar spel:

''Kijk pappa, dat is het meisje en die moet hier staan want die gaat de bloemetjes water geven. En als er dan andere mensen aankomen dan vragen die 'Hallo meisje, ben je ziek?' En dan zegt zij 'Nee hoor, ik ben alleen maar de bloemetjes aan het water geven, ik hoef niet naar de dokter hoor.' En dan lopen die andere mensen door en dan kan zij rustig de bloemetjes water geven.''

Zomaar twee Nienke momentjes

We zijn Ronnie aan het uitlaten. Sinds Nienke zonder zijwieltjes kan fietsen gaat ze graag mee met haar fietsje. Vanochtend hoor ik haar aankomen en ik hoor ook dat ze ontzettend de hik heeft. Dat zegt ze dan ook zodra ze naast me fietst: ''Pappa, ik heb de hik.''

Maar nog terwijl ze het zegt verandert een hik in een boer. Nienke doet hier niet moeilijk over: ''Nu heb ik de boer, pappa!''

Direct daarna begint ze weer te hikken. ''En nu heb ik weer de hik.''

Dan maakt ze er een liedje van. ''Ik heb de hik en de boer, ik heb de hik en de boer, ik heb de hik en de boer.''

Even verderop tijdens dezelfde wandeling blijft ze stilstaan bij een stok. ''Kijk pappa een mooie Ronnie-stok, en een slak!'' En ze buigt voorover waardoor ze prompt van haar fiets valt en met haar voeten bovenop de naaktslak gaat staan. Het arme beest zit meteen onder het gruis van het gravelpad waarop we wandelden. Nienke bekijkt hem eens goed en zegt. ''Pappa, hij heeft zich in een steen veranderd. Ik denk dat hij dat deed omdat ik op hem ben gaan staan.''

Tellen met Steven

Steven wil graag een boekje lezen. Dat maakt hij zoals altijd kenbaar door me er een onder de neus te duwen. Dit keer is het een terugtelboekje van Winnie de Poeh. Op elke bladzijde staat een bij minder, van 10 tot 0. Hij vraagt hier de laatste tijd vaker om. Het lijkt me eigenlijk veel te lastig voor hem, maar als hij het graag wil dan doe ik het toch maar gewoon, je weet nooit wat hij er van meekrijgt.

Dus ik sla het open op de eerste bladzijde en zeg: 'Kijk, allemaal bijen. Zullen we ze gaan tellen, Steven? Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen tien.'

Dan sla ik de bladzijde om en zeg 'oh, er vliegt er een weg.'

En tot mijn verrassing wijst hij op de bijeen en zegt: 'Teh'

Zou hij 'Tellen' bedoelen?

Ik tel de negen bijen en hij wordt helemaal blij en klapt in zijn handen. Dan sla ik de bladzijde nog een keer om. Onmiddellijk wijst hij op de bijen en roept weer: 'Teh'

En zo gaat dat een paar bladzijden achter elkaar: tellen, klappen, omslaan en 'Teh' roepen. Tot hij zijn aandacht lijkt te verliezen en wat anders gaat doen.

Maar al heel snel komt hij toch weer bij me terug wijst op het boek en zegt: 'Teh.'

Dus ik zeg: 'Gaan we tellen?'

'Ja!'

En we beginnen opnieuw: Tellen, klappen, omslaan, 'Teh' roepen.

Na een tijdje draait hij zich weer om, en lijkt zijn aandacht weer te verslappen. Maar niets is minder waar. Hij pakt een ander boek uit de kast: Tellen met de Gruffalo. En hij roept 'Teh!'

Toeval? Het lijkt nu toch wel zeker dat hij 'Tellen' bedoelt? Toch twijfel ik nog steeds.

Ik tel de bladzijden 1 tot en met 5 met hem en elke keer klapt hij in zijn handen en roept weer 'Teh'

Dan draait hij zich weer om en pakt 'Leer tellen met muis.' Dan weet ik het toch echt zeker, hij wil echt leren tellen!

Vol enthousiasme tel ik met hem op de eerste bladzijde 'Een Tijger', en sla de bladzijde om. Op de volgende bladzijde staan twee schildpadden. Ik verwacht dat hij weer 'Teh' zal roepen, maar hij heeft nog een verrassing voor me in petto.

Hij wijst op de schildpadden en zegt 'Tee'.

Twee!!!