We zijn Ronnie aan het uitlaten. Sinds
Nienke zonder zijwieltjes kan fietsen gaat ze graag mee met haar
fietsje. Vanochtend hoor ik haar aankomen en ik hoor ook dat ze
ontzettend de hik heeft. Dat zegt ze dan ook zodra ze naast me
fietst: ''Pappa, ik heb de hik.''
Maar nog terwijl ze het zegt verandert
een hik in een boer. Nienke doet hier niet moeilijk over: ''Nu heb ik
de boer, pappa!''
Direct daarna begint ze weer te hikken.
''En nu heb ik weer de hik.''
Dan maakt ze er een liedje van. ''Ik
heb de hik en de boer, ik heb de hik en de boer, ik heb de hik en de
boer.''
Even verderop tijdens dezelfde
wandeling blijft ze stilstaan bij een stok. ''Kijk pappa een mooie
Ronnie-stok, en een slak!'' En ze buigt voorover waardoor ze prompt
van haar fiets valt en met haar voeten bovenop de naaktslak gaat
staan. Het arme beest zit meteen onder het gruis van het gravelpad
waarop we wandelden. Nienke bekijkt hem eens goed en zegt. ''Pappa,
hij heeft zich in een steen veranderd. Ik denk dat hij dat deed omdat
ik op hem ben gaan staan.''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten