Tandarts

De laatste weken is Maartje begonnen met Nienke kort te laten vertellen voordat ze in bed kruipt. Ze nemen dan even samen de dag door. Vanavond is Maartje er niet, dus ik leg ze in bed. Nadat ik een slaapliedje heb gezongen gaat Nienke rechtop zitten en zegt 'Nu wil ik vertellen.'

Ik vind het natuurlijk prima en vraag haar wat ze wil vertellen.

'Van de tandarts!'

De tandarts? Oh ja, ik heb zojuist gevraagd of ze pijn in haar tanden had omdat ze een beetje ineen leek te krimpen tijdens het tandenpoetsen. Ik geloof dat ik ook iets heb gemompeld over 'volgende maand maar even aan de tandarts vragen.'

Oh ja, ik had ook nog een versje van Annie Schmidt voorgelezen vanochtend, over een tandarts die een winterslaap hield.

De tandarts dus. 'Wat wil je vertellen over de tandarts?'

'Die doet zo in mijn mond' En ze wijst inderdaad precies naar die gevoelige kies.

Er volgt een heel gesprek over waarom we naar de tandarts moeten, omdat we zelf niet in onze mond kunnen kijken maar de tandarts wel. Daarna test ik haar geheugen over hoe de wachtkamer en behandelruimte van onze tandarts eruit zien. Ze herinnert zich opvallend veel als je bedenkt dat het een half jaar geleden is dat we er geweest zijn.

Omdat ze enthousiast erover is vraag ik haar 'Wil je later ook tandarts worden?'

Ze antwoord onmiddellijk: 'Nee.'

'Wat wil je dan worden?'

'Sinterklaas!'