One small step

We hebben net het avondeten op en Maartje en ik zitten samen op de bank. Nienke is aan het knutselen en Steven komt naar ons toe en probeert zich aan mijn benen op te trekken. Hij is enkele dagen geleden voor het eerst langs een krukje uit zichzelf gaan staan, maar aan een tafel of mijn knie is nog net wat te hoog.

Met een klein duwtje van Maartje lukt het toch prima en zodra hij staat, straalt hij! Hij is zo trots dat hij het kan, dat onze trots er niets bij lijkt. Maar na een tijdje ontdekt hij dat hij aan de verkeerde kant van mijn knieën staat: Er ligt namelijk leuk speelgoed aan de andere kant, op het tafeltje. Heel voorzichtig legt hij een hand van de bank op mijn knie en draait zijn romp mee. Hij blijft even wiebelig staan, en dan gaat ook de andere hand naar mijn knie.

Daar staat hij dan, gedraaid, want zijn voeten staan nog naar de bank toe, maar opnieuw oh zo trots!

Opnieuw neemt hij een korte pauze om dat gewiebel onder controle te krijgen. Dan kijkt hij nog verder naar links, naar de tafel, naar al dat leuke speelgoed. Hij probeert zijn hand er naar uit te steken, maar dat lukt natuurlijk niet vanwege die voeten die nog naar de bank toe staan. Hij kijkt er eens zorgelijk naar en besluit dan dat hij maar het beste zijn voet kan optillen.

En zo doet onze grote kanjer voor het eerst een kleine zelfstandige stap, recht onder onze ogen!

Een mijlpaal voor ons, maar voor hem is het natuurlijk niks, want hij heeft zijn doel nog niet bereikt. Hij kan nu wel naar de tafel draaien en steekt zijn hand er naar uit. Helaas, die staat te ver weg. Gelukkig is pappa de beroerdste niet en ik trek de tafel een beetje dichterbij. (Maar niet te dichtbij natuurlijk, hij is nu zo op dreef dat ik het hem ook weer niet te makkelijk wil maken)

Na een nieuwe wiebelpauze steekt hij zijn hand voor de derde keer uit. Hij rekt zich helemaal en jawel... het lukt hem!

Maar nog kan hij niet bij dat speelgoed waar het hem allemaal om draait. En dus laat hij zien dat hij wat geleerd heeft: Hij tilt zijn voet opnieuw op en verplaatst hem. Dan legt hij zijn andere hand van mijn knie op de tafel, en verplaatst ook zijn andere voet.

In amper vijf minuten tijd van de bank, via mijn knieen naar de tafel. En nu lekker spelen, dat heeft hij dik verdiend!