Steven en ik zitten te ontbijten. Hij
smeert zoals gebruikelijk weer eens zijn haren onder de appelstroop,
dus ik probeer hem een beetje af te leiden. We slaan wat op de tafel,
we doen klap eens in je handjes. En dan druk ik met mijn wijsvinger
op zijn neus. Dit doe ik wel vaker maar heeft tot nog nooit echt een
reactie opgeleverd.
Maar nu straalt hij helemaal. Dus ik
doe het nog een keer en nog eens en nog eens. Dikke pret dat hij
heeft!
Dan wijs ik met mijn vinger vanaf een afstandje en ga heel
langzaam, met een kronkelbeweging, richting zijn neus. En dan verrast
hij me: Hij buigt zich voorover en probeert met zijn neus bij mijn
vinger te komen! Kleine slimmerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten