Nijntjekoek

We zijn net terug van de middagwandeling met Ronnie en ik geef de kinderen wat te eten en drinken. Nienke heeft haar fruit van vanochtend nog niet op dus dat geef ik haar eerst. Steven krijgt een Nijntjekoek. Als het fruit op is geef ik Nienke ook een Nijntjekoek en dan ontstaat een werkelijk prachtige monoloog:

'Hallo Nijntje, Wil je bij de andere Nijntjes?'

(Ze heeft al ruim een week geen Nijntjekoek gehad, maar dat is voor haar natuurlijk niet van belang)

'Die zijn hier, de andere Nijntjes.'

Ze wijst op haar buik. 'En dat is nu ook jou huisje.'

Ze bekijkt de koek nog een keer goed en neemt een kleine hap van de voetjes.

'Ze gaan het niet voor je maken, je ene voetje.'

Ze zet de koek naast zich op haar stoel. 'Kun je nu nog wel lopen?'

Even later: 'Nu ben je niet meer heel.'

En nog een keer: 'Nu ben je niet meer heel'

En ze slaat op haar buikje.

Als ze alleen nog een half hoofd over heeft, draait ze de koek om zich heen en laat hem de kamer zien: 'Nu kun je nog wel goed kijken hoor, met je ene oogje.'

En dan stopt ze ook dat in haar mond, zonder afscheid te nemen.