Het goede been

Gisterochtend was Nienke niet in een al te beste bui. Ze wou eerst pap eten maar halverwege wou ze toch weer brood. Dan wou ze weer thee, of nee toch melk, enzovoorts. Op een goed moment zei Maartje haar: 'volgens mij ben je met het verkeerde been uit bed gestapt.'

Meteen werd ze stil en keek ze helemaal verbaasd naar haar benen. Ze leek haast een beetje in paniek... Heb ik dan een goed en een verkeerd been? Dus wij probeerden haar uit te leggen dat dat een uitdrukking is: 'Zo zeggen mensen dat als je niet zo vrolijk bent. Dan ben je met het verkeerde been uit bed gestapt. Dat is niet echt zo, want het maakt eigenlijk niet uit welk been je als eerste uit je bed doet. Het is een manier van zeggen.'

Ze vond het allemaal maar ingewikkeld.

Gelukkig trok ze in de loop van de middag weer helemaal bij en hebben we een hele gezellige dag gehad. Ik was het hele voorval al lang weer vergeten totdat ik vanmorgen mijn tanden stond te poetsen. Uit mijn ooghoek zag ik haar slaapkamerdeur open gaan en daar kwam ze tevoorschijn, een beetje hinkend. Bij de wastafel bleef ze stilstaan, hield haar been naar me omhoog en zei, terwijl ze haar evenwicht probeerde te houden: ''Kijk pappa, dit is mijn goede been en daarmee ben ik vandaag uit bed gestapt.''

Tot nu toe heeft ze gelijk gehad :)