Het is een zwoele zomerse ochtend,
middenin een hittegolf. Om het huis een beetje af te laten koelen
staat de tuindeur open, op het haakje op de 'kierstand'. Steven is
klaar met ontbijten, ziet dit en loopt er naartoe: 'Tuin!'
Maar hij kan er niet meer doorheen als
de deur op deze stand staat, hij is te groot geworden. Dus probeert
hij het haakje los te maken.
Als de deur helemaal openstaat, op het
haakje tegen de schuttingmuur, lukt hem dit prima. Maar opvallend
genoeg lukt het in deze stand helemaal niet. Hij grijpt het haakje
beet aan de vaste kant, bij het oogje en begint te schudden. Hij
kijkt wat verbaasd als het niet los gaat en probeert het nog eens,
met hetzelfde resultaat. Ik kijk geïnteresseerd toe, benieuwd hoe
hij dit gaat oplossen.
Hij schudt nog maar eens wat harder en
nog wat harder totdat het haakje, min of meer toevallig, losschiet en de deur opengaat.
Helemaal gelukkig roept hij: 'Open!'
En loopt naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten