Vandaag ben ik met Nienke, Steven en
Ronnie met de trein naar mijn ouders in Apeldoorn gereisd. Dat was
natuurlijk een heel avontuur waar we uitgebreid naartoe hebben
geleefd. Steven was de hele ochtend niet te harden tot het moment
daar was dat we eindelijk Nienke van school gingen halen en naar het
station liepen.
Toen we allemaal zaten in de trein
gingen ze met zijn tweeën lekker naar buiten kijken en om het hardst
roepen wat ze zagen. Vooral Steven was erg enthousiast: 'Da huis! Da
boom! Nog boom! En nog boom! En nog! Da tein!' Enzovoorts.
We kwamen aan op station Arnhem
Velperpoort. Een brugstation waar een drukke verkeersader onderdoor
loopt met een drukke bushalte ernaast. Steven kennende ging ik er
volledig vanuit dat hij nu wel iets zou roepen in de trand van: 'Kijk
pappa, bus!'
En inderdaad zie ik hem rechter op gaan
zitten, wijzen en zijn mond open doen: 'Da pullebak!'
Kinderen bekijken de wereld toch echt
anders dan grote mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten