Tolk

Ik ben met de kindjes boodschappen aan het doen. We moeten best veel hebben en ik kan het niet allemaal vinden. Gelukkig zijn ze ondanks dat heerlijk vrolijk. Ze hebben allebei hun, door oma gemaakte, leeuwentrui aan en stelen al de hele middag de show. Maar nadat we de zoveelste winkel uit komen gelopen zegt Nienke: 'Ik heb zo'n honger, pappa!'

Dus we gaan eerst maar eens naar een restaurantje. Ik pak voor de kindjes chocomel, voor mijzelf thee en natuurlijk ook twee gebakjes om met zijn drietjes te delen. Als ik heb afgerekend zeg ik tegen ze: 'Gaan jullie maar alvast aan dat tafeltje zitten, dan pak ik even rietjes, servetjes en vorkjes.'

Ik pak twee vorkjes, want ik vind ze wat scherp voor Steven, twee rietjes en een stapel servetten.

Eenmaal aan tafel snij ik de taartjes in stukjes en geef Steven een eigen bordje. Tegen Nienke zeg ik 'En dan eten wij samen van dit bordje.' En ik geef haar een vork.

Na een paar hapjes zegt Steven: 'Eesjun ook ok'

Het valt vaak niet mee om hem te begrijpen...

'Wat zeg je lieverd?'

'Eesjun ook ok!' En hij draait zich om op zijn stoel en kijkt naar de kassa.

Nou weet ik dat 'Eesjun' zijn eigen naam is, maar wat hij nou precies wil is me echt een raadsel. Dus vraag ik het hem nog maar een keer, met hetzelfde antwoord.

Dan zegt Nienke op een belerende toon: 'Hij wil een vork, papa!'

'Wil je een vork, Steven?'

'Ja!' zegt hij blij.

En als ik een derde vorkje heb gepakt smult hij heerlijk verder van de taart.

Toch fijn dat ik een tolk heb, ik denk echt niet dat ik erachter zou zijn gekomen.