Nienke, Steven en ik

Nienke, Steven en ik

dinsdag 23 augustus 2016

's nachts op de camping

'Pappa ik kan niet slapen.'
'Wat is er dan lieverd?'
'Pappa ik kan mijn Flappie niet vinden.'

We zijn op Schiermonnikoog. Vandaag aangekomen op een kleine boerderijcamping waar we een ingerichte tent hebben gehuurd. Nienke roept vanuit het ene slaapcompartiment waar zij en Steven elk een eigen bed hebben. We maakten ons nog een beetje zorgen om Steven. Thuis slaapt hij nog maar pas in een ledikant zonder hekje en dan nu ineens een echt bed. Maar we hebben wat zachte kussens op de grond gelegd om een eventuele val wat te breken. Er is ruimte zat tussen zijn bed en dat van Nienke. Eerder die nacht had ik hem wel wat horen piepen maar echt veel stelde het niet voor dus ik heb het maar gelaten.

En nu is het dus Nienke die aan het piepen is.

'Pappa ik kan echt nergens mijn Flappie vinden!' Aan de toon hoor ik dat ik maar beter kan komen helpen omdat ze anders wel eens heel hard zou kunnen gaan huilen. Ik verwacht dat dit simpel op te lossen moet zijn. Een kwestie van even Flappie van de grond oprapen.

Dat had ik dus mooi mis...

Slaapzak open. Rits van ons compartiment open. Ronnie wegduwen (die ligt natuurlijk precies voor de rits) Andere rits open.

In het donker zie ik haar silhouet tegen de tentwand aftekenen. Ze zit kennelijk rechtop in haar bed. Ik voel rondom haar kussen, geen Flappie. Ik voel langs de matras en voel haar benen.
Haar benen? Maar dit is een voet en vanaf daar gaat een been richting het voeteneinde, terwijl ik haar hoofd toch echt daar aan de andere kant zie? En zijn die voeten niet wat te klein?
Maar dan moet het Steven zijn! 

En Nienke? Nienke blijkt tussen haar bed en de tentwand te staan. Uit haar bed verdreven door haar eigen broer.

Geen wonder dat ze niet kan slapen.

1 opmerking: