Steven's antwoord

Steven begint heel af en toe kleine woordjes te zeggen. Nee; Ja; Pappa; Mamma en natuurlijk Kietelen en Toetje zijn woorden die we steeds vaker, op het juiste moment, horen langskomen. Daarnaast is hij op het moment heel veel bezig met het immiteren van klanken.

Tijdens de lunch vandaag zat ik hem daar een beetje in uit te dagen.

Ik roep 'Haha' en hij roept 'Haha, haha, haha'

Dan verander ik de klank en zeg 'Hoe hoe'

Hij kijkt even vreemd zegt nog een keer 'Haha'

Dan zeg ik nog een keer 'Hoe hoe'

En dan lacht hij en zegt ook 'Hoe hoe'

Nienke lacht en roept 'Goed zo Steven! Hoe hoe!'

Waarop Steven natuurlijk helemaal enthousiast wordt: 'Hoe hoe, Hoe hoe, Hoe hoe!'

Dan vraag ik aan Nienke wat we dan zullen zeggen.

Ze zegt 'Hi hi'

En meteen roept Steven 'Hi hi hi hi hi'

Dan besluit ik hem nog wat verder uit te dagen en eens te kijken of hij zijn eigen naam al kan zeggen.

Dus ik roep 'Steven!'

Hij kijkt me aan, lacht en antwoordt: 'Ja!'